Farm stay en reizen in Canada

Waarom ik aan het farmstayprogramma heb meegedaan is simpelweg omdat ik er effe tussenuit wilde, ik wilde het land graag eens vanuit een ander oogpunt zien en omdat het al jaren een droom van me is om zoiets te gaan doen. Dus ik dacht hoog tijd om eens een van m’n dromen waar te maken!Voorbereidingen; Ik heb mijn baan opgezegd, een geldig paspoort had ik nog en een reisverzekering afgesloten. De rest heeft Travel Active voor me geregeld.

Ik heb de maand juli in Vancouver doorgebracht, waar ik mijn engelse cursus bij PLI gevolgd heb. Helaas klikte het tussen mij en mijn gastgezin niet goed, een te groot cultuurverschil denk ik. Zij kwamen oorspronkelijk van de Philipijnen en spraken bijn alleen in hun eigen taal. Dat was wel jammer, maar desondanks heb ik toch een gewledige tijd daar gehad. Ik heb heel erg veel met klasgenoten gedaan, gezellig na school nog ergens wat gaan eten ofdrinken, naar de film toe, Grouse Mountain beklimmen, naar Stanley Park toe. En ik heb ook aan heel veel schoolactiviteiten meegedaan, zoals een uitstapje naar Whistler en de Shannon Falls, naar een baseball game geweest, poolen etc. Dat vond ik heel erg goed van PLI. Zij organiseren erg veel buitenschoolse activiteiten voor een aantrekkelijke prijs! Ja deze 4 weken vlogen voorbij!

Ikwilde graag op een farm werken met koeien en hetliefst ook met paarden. En dat is gelukt! Twee dagen voordat ik uit Vancouver vertrok hoorde ik dat ik een huisgenootje kreeg. Ik heb haar ontmoet toen we met de Greyhound richting High River, Alberta vertrokken. Het klikte gelukkig meteen erg goed tussen mij en Sina. Na 18 uur reizen zijn we dan eindelijk in High River aangekomen waar we een warm ontvangst kregen. De ranch waar we 3 maanden gaan verblijven is een typische cattle ranch, wel een vrij kleine ong. 60- 70 stuks vee. En ze hebben ook paarden, want mijn host moeder- en zus zijn allebei erg actief in het rodeocircuit.

High River is gelegen in de Foothills, ongeveer 1 uur ten zuid westen van Calgary. Het is een prachtige omgeving altijd uitzicht op de mountains, geweldige zonsop- en ondergangen!! En regelmatig had ik echt het idee alsof ik midden in een western film terecht ben gekomen!! Ja het leven is daar echt zoals je wel eens in een film ziet, er wordt dan ook nog heel veel met het paard gewerkt. Zoals het vee controleren, vee bijeendrijven enz.

Ja we hebben het echt getroffen daar!! De eerste dag hadden we nog een vrije dag om even te wennen. Onze werkzaamheden bestonden uit een keer in de twee dagen het vee controleren, zorgen voor de paarden, de paarden trainen, huis, tuin- en keuken werkzaamheden. We moesten ieder een keer per week koken wat af en toe wel tot leuke situaties leidde! Snoeien, de tuin onderhouden, hekken repareren, schuilschuurtje maken, noem maar op.

Maar er was ook regelmatig tijd voor ontspanning. Sherrill, onze hostmoeder, vond het ook erg belangrijk dat we meer van de omgeving zagen en ze nam ons dan ook regelmatig mee op een uitstapje. Zo zijn we naar Kelowna geweest, een keer gaan kanoen, naar heel veel rodeo’s geweest en ook naar Drumheller wat ook zeer interressant was.

Maar er zijn toch wel 2 dingen die me het meeste zijn bijgebleven. Dat zijn de 'branding' en de trailride door de Rocky Mountains. De trailride was zooo geweldig. De hele dag op het paard over smalle paadjes en kreekjes, door de geweldige omgeving in de Rockies. Ja zeker voor herhaling vatbaar!! Aan het einde van de dag kon ik maar amper lopen, haha, van het lange zitten in het zadel. Dat was ik toch effe niet meer gewend.

En dan de branding (het brandmerken). Ook geweldig om een keer mee te maken. Als voorbereiding hadden Sina en ik Sherrill geholpen met het eten te bereiden. Want het is traditie om na afloop uitgebreid te eten met z’n allen. Die dag zijn we vroeg opgestaan en hebben al het vee naar de koralen gedreven. Daar warden de kalveren van de moeders gescheiden. Bij de branding worden de kalveren dan, natuurlijk gebrandmerkt, gevaccineerd, onthoornd en gecastreerd. Ja, ik had echt weer het gevoel in een film te zitten wist niet dat dit in het echt nog zo gedaan werd!

De kalvertestikels worden bewaard en dan klaargemaakt voor bij de maaltijd. Ze noemen dit prairie-oisters...nog een typische traditie in Alberta. Ik heb wel een hapje geproefd, maar nee dank je!

Ja deze 3 maanden zijn echt voorbijgevlogen!! Sina en ik vonden het dan ook beide erg jammer dat we weer moesten gaan. Ik heb in deze 3 maanden echt het ranch/ cowboyleven ervaard wat echt super geweldig was!!!!!

Hierna ben ik op mezelf verder getrokken. Ik ben toen naar Ontario gegaan waar ik ook familie heb wonen. Het verschil met Alberta en Ontario is zoooo groot. Beide provincies zijn heel verschillend, maar toch ook weer ieder op zijn eigen manier prachtig! In Ontario heb ik een aantal maanden in een restaurant gewerkt. Ook weer een mooie ervaring om daar even echt voor een werkgever te hebben gewerkt. Een ding is zeker Canadezen zijn meer relaxt dan Nederlanders!

Dus nu ben ik na 8 maanden weer terug in Nederland, een hele ervaring rijker, veel geleerd, heb wel bijna 1000 foto’s en ik kan terug kijken op een supertijd! Ja, ik kan het je echt van harte aanraden om dit te gaan doen. Ik zou zeggen ga ervoor!! Je leert er ontzettend veel van en het is een ervaring wat niemand je ooit nog afneemt….Ik heb er maar een woord voor en dat is SUPER!!

En ik heb er ook nog een aantal vrienden aan over gehouden. Dus heb nog reisjes tegoed naar Duitsland, Zwitserland en Japan. Oh en nog een tip voor iedereen, hou wel een dagboek bij. Want je maakt zoveel mee! En het is gewoon erg leuk om al m’n ervaringen achteraf nog eens terug te lezen. Plus ook handig bij het maken van een foto album.

Groetjes,

Marjan Hendriks

Boerderijwerk Ervaringen van Abby

Na mijn afstuderen had ik het plan om er effe tussenuit te gaan, voor ik me in het arbeidscircuit zou gaan storten. Mijn keuze viel op Canada, omdat de natuur (vooral de Rocky Mountains) mij enorm aansprak. Qua voorbereiding heb ik me beperkt tot wat praktische zaken als paspoort, verzekering en geld, verder werd alles uitstekend door Travel Active verzorgd.

Vervolgens heb ik de maand september in de West-Canadese stad Vancouver doorgebracht voor de orientatie, waar ik een fantastische tijd heb gehad met allerlei studenten vanuit de gehele wereld. Tijdens deze maand verbleef ik in een prima gastgezin, waar nog twee studenten verbleven. Tijdens die maand heb ik overdag Engelse lessen gevolgd, maar veel belangrijker was natuurlijk de tijd na de colleges. Gezellig met z’n allen op stap, naar Stanley Park (groepsfoto, ik met rood truitje), Grouse Mountain beklimmen, met de veerboot naar Victoria Island om orka’s te spotten en we hebben zelfs een auto gehuurd om nog meer van de omgeving te bekijken. September is voorbij gevlogen…

Kim, de contactpersoon van Travel Active in Vancouver, heeft in die tussentijd haar best gedaan een leuke Farmstay voor mij uit te zoeken. Ik wilde graag op een boerderij met dieren terechtkomen. Maar dat ik op een typische Canadese vee ranch terecht zou komen, had ik niet verwacht…Daar zat ik dan: met 300 koeien en stieren in the middle of nowhere, ergens in Alberta. De eerste dagen heb ik enorm moeten wennen, elke dag om 6.30 opstaan, koeien voederen, drijven en verzorgen, hooien, schoonmaken, tractor rijden. Maar eenmaal gewend, was het fantastisch!

Eén van de mooiste herinneringen die me is bijgebleven is mijn tweede keer op het paard in de Foothills van de Canadian Rockies. De dag daarvoor had ik in een uurtje de basisprincipes van het paardrijden geleerd. Met 15/20 man hebben we die dag alle koeien die daar graasden bijeen gedreven, om ze vervolgens weer terug naar huis (naar de ranch) te brengen. Het was een prachtige rit over de heuvels, door beboste gebieden en over kleine kreekjes. Alsof het zo uit een wild west film kwam…Zelfs toen ik van mijn galopperend paard afgebokt werd, kon mijn dag niet stuk. Ik heb daar twee maanden van alles mogen genieten; van de omgeving, van de spirit en de werklust van de ranchers, van de adembenemende zonsop- en ondergangen, en van de eindeloze grasvlakten van de prairies. Twee maanden Cowboy zijn was echt een onvergetelijke ervaring!

Ik denk nog steeds met plezier terug aan mijn Canada-avontuur, met behulp van mijn 600 (!) foto’s, een dagboek (tip! Leuk om te doen!), en een plakboek vol herinneringen. Af en toe mail ik nog met een paar studenten uit Vancouver en het plan is om elkaar nog eens op te zoeken in eigen land. Zodoende heb ik nog reizen naar Brazilië, Mexico, Zwitserland en Japan voor de boeg……

Abby van Oers

Backpack avontuur van Irene

Op het vliegveld...
Het is 15 augustus en ik sta lichtelijk zenuwachtig op Schiphol te wachten totdat mijn avontuur toch eindelijk gaat beginnen. Vandaag ga ik vertrekken richting Nieuw Zeeland om daar voor ongeveer een jaar lang rond te reizen en te werken. Even overvalt me de twijfel: ik ga nu dus echt voor een jaar weg van huis en laat alles achter. Wil ik dit echt wel? Waarom ben ik niet gewoon gaan studeren? Dan denk ik aan het avontuur dat op me wacht en de unieke ervaringen die ik ongetwijfeld ga opdoen en de twijfel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dan wordt mijn gate geopend en voor ik het weet zit ik in het vliegtuig op weg naar Nieuw Zeeland. Gelukkig ben ik niet alleen, omdat ik met een groepsvlucht reis. Samen krijgen we een tour door Singapore en Sydney, voordat we doorvliegen naar Auckland.

Aangekomen!
Na drie dagen reizen ben ik dan eindelijk op mijn bestemming aangekomen. Onmiddellijk maak ik al vrienden in de eerste dorm waar ik slaap en voor ik het weet vlieg ik richting Wellington, waar meer avontuur op me wacht. Na een leuke week daar vind ik dat ik genoeg geld uitgegeven heb en ga op zoek naar een baantje.

Een baantje!
Drie dagen later begin ik in een pakhuis, waar ik met andere backpackers kiwi’s controleer. Een saai baantje, maar je maakt veel uren en contacten. Nadat ik genoeg geld heb verzameld, reis ik weer verder. Ik koop een kaart voor een backpacker-bus, die me over beide eilanden rond voert. Zo gaat het een tijdje en al werkende reis ik rond over het noordereiland. Ik ontmoet ongelofelijk veel mensen van allerlei leeftijden, landen en culturen, iets dat veel indruk op me maakt. Van hen hoor ik ook tips over dingen die ik allemaal moet doen en langzaam begin mijn lijstje met “must-do- activiteiten” te groeien.

De Tongariro Crossing
Zo is er de Tongariro Crossing, een dagtocht van 17 kilometer door vulkanisch landschap. Dit is een tocht waar ik thuis al van hoorde, omdat deze ongelofelijk mooi is. En voor ik het weet sta ik rond een uur of 8 ’s ochtends aan het begin van deze tocht met een rugzak met eten en drinken en natuurlijk mijn camera. Vol goede moed begin ik aan de tocht. Gelukkig ben ik niet alleen, want een goede vriend vergezelt me. Ik heb veel geluk, want het weer is uitzonderlijk helder. Ik kijk met ontzag naar Mount Ngauruhoe (Mount Doom) die gigantisch hoog boven me uittorent. Maar langzaam klim ik en lijkt hij kleiner te worden, maar nog steeds net zo imposant. Als ik na een halfuurtje lopen achterom kijk, word ik beloond met een prachtig uitzicht, iets dat ik deze dag nog veel vaker zal zien. Gedurende de volgende uren klim ik langzaam omhoog, met enkele zeer steile stukken. Als ik uitgeput boven ben, word ik wel beloond met een werkelijk adembenemend mooi uitzicht. Ik geniet hiervan, terwijl ik weer op adem kom. Na de eerste helft van de dag geklommen te hebben, is het nu tijd om te gaan dalen. Ik daal af langs verschillende kratermeren en word beloond met opnieuw machtig mooie uitzichten.

Langzaam maar zeker komt ook het eind van de tocht in zicht, iets waar ik toch wel blij om ben. Het is een pittige tocht, omdat het toch nogal een afstand is en al het klimmen en dalen is toch wel vermoeiend. Het laatste uurtje van de dag wandel ik door een begroeid bos, iets heel anders dan het dorre en zanderige dat ik de hele dag heb gezien. Dan zie ik de bus en doodmoe, maar zeer tevreden stap ik in om weer verder te reizen.

De volgende maanden reis ik door beide eilanden en breng zelfs een bezoekje aan Stewart Island, het derde eiland. Ik zwem met dolfijnen, vaar door fjorden en wandel op gletsjers. Ik ontmoet veel mensen en ervaar de meest rare dingen, waaronder een schaap vangen en terug in zijn wei zetten. Ook zijn er natuurlijk tijden dat ik terug verlang naar huis, maar als ik dan werkelijk terug ga, vind ik het ergens ook jammer. Ik ben blij om weer terug in Nederland te zijn en om mijn vrienden en familie weer te zien. Maar tegelijkertijd mis ik het mooie Nieuw Zeeland, met haar vriendelijke mensen, mooie natuur en cultuur. Het is mijn tweede thuis geworden, een plaats waar ik zeker nog een aantal keer naar terug zal gaan. Tot die tijd zal ik genoegen moeten nemen met de ervaringen, herinneringen en foto’s die ik gemaakt heb. Maar die voldoen wel voor op een aantal jaar op zijn minst. En dan… terug naar Nieuw Zeeland!

Groetjes,

Irene van Montfort