Het idee spookte al enkele jaren door mijn hoofd, ik wil zoveel mogelijk ervaringen opdoen, me niet bij één beroep of visie houden. Werken op een boerderij in Noorwegen ... een leuke manier om een andere ervaring op te doen, een graantje mee te pikken van de Noorse cultuur/natuur en het boerderijleven.

Ik schreef me in voor het programma en had snel contact met een boerderij uit Agdenes. Ik las de informatie die ik kreeg ... ...maar wat moest ik verwachten van het boerderijleven? Het enige dat ik zeker wist was dat ik hard zou moeten werken, in de natuur zou leven en kalfjes hielp grootbrengen.

Ik vertrok met goede moed en had een fantastische ervaring! Ik arriveerde met de sneeuw en vertrok met alles in volle bloei. Op de boerderij hadden ze 21 koeien ... elk met een eigen naam!Zowel de boer als de boerin hadden een job buitenshuis zodat ik de boerderij op mij nam.

’s Morgens en ’s avonds was ik een drietal uren bezig met het melken en boerderijwerk. In het begin ging het een beetje stroef , de koeien moesten aan me wennen en ik aan hen, maar na enkele weken liet elke koe merken dat ze vertrouwen in me had. Naomi die een stapje opzij ging als ik haar een klopje op haar achterste gaf . Bea die me steeds een lik gaf als ze wat extra korrels wou. Zwartje die in de weide moeilijk kon wennen en korrels uit mijn hand at.

Natuurljk waren er ook koeien die het me soms moeilijk maakten, maar dan kwam de boer me helpen. Er werden 7 kalfjes geboren, ik gaf hun eerste flesje en leerde hen drinken uit de emmer.

Ik leerde met de tractor rijden, maakte omheiningen ...april had nog een late sneeuwbui en in mei kwam het groen naar boven. De koeien mochten de smaak van vers gras proeven en genoten van hun vrijheidin de natuur. Alles verluchten, de koeien naar binnen halen voor het melken en Litagod telkens begeleiden naar de weide omdat ze het niet goed wist. De kalfjes werden naar hun eigen plekje verhuist in de vrije natuur, ik ging op jacht om de vaarzen hun nieuwe terrein te leren kennen en belandde zo met hen midden in het bos.

Het was fysiek zwaar: het klaarleggen van het eten en wegbrengen van het vuil ... meermaals heb ik zitten puffen en zweten, nooit heb ik het me beklaagd!

Na mijn thuiskomst denk ik nog vaak aan de koeien. Het was raar om terug te zijn, je werkt hard in je leven maar je voelt het fysieke verschil als je het dagelijks moet doen. Ik heb veel respect gekregen voor het boerderij leven want ik heb het aan de lijve mogen ondervinden. Je moet veel plannen om nog wat tijd voor jezelf over te houden. Vrienden voelen mijn respect voor de dieren. En als ik nu een koe zie, weet ik dat zij vriendschap geven en denk ik aan ... Litagod, Seppe en de andere koeien.

Groetjes,

Hilde Drees