Na twee jaar werken bij een bank had ik het gezien. Ik wilde weg! Ik heb bewust ontslag genomen om te genieten van de zomer. Ik wilde heel graag alleen op pad, en aangezien ik een grote zwak voor Italië heb, ben ik gaan kijken wat ik daar kon doen. Ik hou niet van stilzitten en zie een land graag van dichtbij, zoveel mogelijk in een gemeenschap en zo min mogelijk als toerist. Dankzij Travel Active heb ik dat gevonden! Het project rond Masseria Jesce, van organisatie Synergie in Altamura.

Kevin van Travel Active heeft me informatie gestuurd en tips gegeven voor de heenreis. Na contact opgenomen te hebben met andere deelnemers heb ik de reis gepland en geboekt. Ik wilde een maand in Italië blijven, en dit project was een mooie start.

Opeens was het de ochtend van vertrek. Zenuwachtig dat ik was voor mijn eerste grote reis alleen! Maar zodra het vliegtuig vertrok voelde ik de vrijheid, en voor ik het wist zat ik in de bus in Napels, richting Altamura. De ontvangst was als een warm bad. We verbleven met alle deelnemers in Cappucini, het klooster aan de rand van Altamura. Daar, op de binnenplaats, maakte ik kennis met de andere deelnemers; Amerikanen, Canadezen, een Engelsman en enkele Nederlanders. De sfeer was meteen heel open en erg gezellig. Ik heb het woord gezellig proberen uit te leggen, later die week, maar dat is in het Engels niet in 1 woord te vangen.

Het landhuis waar we werkten ligt 10 minuten rijden buiten Altamura. Altijd weer een heerlijk ritje met de Volkswagen bus, 35 jaar oud, een heel oud U2 bandje, meeblerend, ramen open, warme wind en een brandende zon.

Werken op de oude wijze, met handen, hamer, houweel en geïmproviseerde wijsheid, was een verademing na 2 jaar een bureau en een computer. We hebben opgravingen bedekt van het vorige project, een vloer in 1 van de grotten vlak gemaakt, cement gemaakt en gestort in die grot, muren gebouwd met enkel stenen (moeilijker dan je denkt!) en terrassen recht gelegd in de tuin. Hoe trots was ik toen ik mijn hand in de pas gestorte vloer mocht vereeuwigen, naast de mozaïek die we erin hebben gemaakt!

Maar het is lang niet alleen werken in Altamura. Ons verblijf in Cappucini was een samenkomen van wereldburgers, met heerlijk eten, eindeloze gesprekken en discussies met een drankje op de binnenplaats en mooie uitstapjes naar steden en dorpjes in de buurt. De laatste nacht hebben we doorgebracht op het strand, en dat is me heel erg bijgebleven.

Eerst eten en zwemmen, dan drogen en wijn drinken bij een kampvuur, om middernacht zwemmen onder de sterren, slapen onder de sterren in een maanloze nacht die zo helder was dat je de witte zweem van de melkweg aan de hemel zag, en de zon op zien komen uit zee (ja uit zee, aan het Noordzeestrand zie je m alleen in de zee zakken). Tonio en Teresanna en hun vrienden en familie nemen je op in een gemeenschap en creëren de perfecte sfeer voor een authentieke Italiaanse ervaring.

De volgende dag zijn we allemaal vertrokken. Velen weer naar huis, anderen verder op reis, zoals ik. Ik heb ruim 2 weken gereisd langs Rome, Genoa, Milaan en Bologna, om in Ancona over te steken naar Croatië, waar ik nog een week ben geweest voor een bruiloft van een vriendin. In die weken heb ik contact gehouden met alle deelnemers; alle doorreizers mailden hun verhalen naar de rest. Ik heb vrienden over de hele wereld gemaakt, sommigen spreek ik nog. En nog altijd als ik aan Cappucini en al die fijne mensen denk voel ik weer de warmte en gezelligheid en het enthousiasme van de organisatie en alle deelnemers. Met z'n allen hebben we er een fantastische ervaring van gemaakt, en ik denk er serieus over om nog eens naar Altamura te gaan. Al is het maar voor het eten. Of voor de vrienden die ik in Altamura heb gemaakt. Of voor nog zo'n strandnacht. Alles, eigenlijk…

Eenmaal thuisgekomen ben ik opgegaan in de laatste zomerdagen, al was er teveel regen. Alles werd weer te snel normaal. Ik heb nu weer een baantje en ben aan het sparen voor mijn volgende reis naar Australië en Nieuw-Zeeland. Langer, verder weg en hopelijk net zo leuk!

Lisette Derksen