Tijd voor iets nieuws, tijd voor iets anders, dat waren de gedachten die ik in mei had van dit jaar. Door te surfen op het internet kwam ik vrij snel bij Travel Active terecht. Samen met een goede vriend van me heb ik de stap gezet en me aangemeld voor het restauratieproject in Altamura in het zuiden van Italië. Om de reis wat uit te breiden hadden we besloten dit te combineren met een meerdaags bezoek aan Rome. De bekende bezienswaardigheden: Sint Pieter, Trevi fontein, Colosseum, Spaanse Trappen, Paleis van onbekende Soldaat, Foro Romano etc; dat maakte toch wel onvergetelijke indruk.

Na Rome hebben we reis vervolgd richting Bari en Altamura, na een treintocht met flinke vertraging (jaja, in Italië kunnen ze dat ook goed) en overstappen, uiteindelijk toch aangekomen. Het onthaal was heel warm, we waren de eerste die aankwamen. We verbleven in een oud klooster wat later heeft gediend als bejaardenhuis. Natuurlijk is het geen 4 sterren hotel met alle luxe maar je moet er wel even aan wennen. Maar alles is wel netjes verzorgd. Er waren een 10 tal kamers waar iedereen kwam te slapen.

De dag erna kwamen de overige deelnemers ook één voor één binnen, natuurlijk is het dan kennismaken. Onze groep bestond dit jaar uit 2 nationaliteiten, n.l. Nederlanders en Amerikanen, aangevuld met de Italianen die het project leiden. De groep bestond ook uit verschillende leeftijden, de oudste deelnemer was 64 jaar en de jongste 18 jaar.

Na een bezoek aan de site, (de werkplaats waar de burcht stond) werd eerst begonnen met het wieden van onkruid. Maar vele handen maken licht werk natuurlijk. Het project is te omschrijven als het herstellen van een oude burcht, het project was dit jaar voor de 12de keer, en elk jaar gaan ze 2 stappen vooruit maar starten het jaar daarna weer 1 stap terug. Dit komt omdat het werk wordt gecoördineerd door een stichting die zichzelf moet bekostigen, het wordt niet gesubsidieerd door de overheid.

Dit jaar hebben we vier soorten werkzaamheden aangepakt, het herstellen van een oude muur, het maken van ramen in een grot voor het zonlicht, het leggen van een nieuwe vloer en als laatste het opnieuw aanleggen van de fundering voor de afvoer van het regenwater bij de toegangspoort. Persoonlijk heb ik het meest geholpen met het herstellen van een oude muur.

Allereerst zijn we begonnen met het afbreken van de muur die er stond, dit was ook niet echt meer een muur te noemen. Maar meer een berg met allerlei soorten stenen. Deze hebben we eerst uitgezocht, je had grote en kleine stenen, maar ook stenen van verschillend materiaal. Onze muur begon na het leggen van de fundering ook steeds meer vorm krijgen. Het had meer weg van een hele grote puzzel, een enkele steen moest een paar keer worden gedraaid zodat hij goed lag. Of er moest een stuk af, of weer op zoek naar een andere steen die wat beter paste.

In het begin dachten we vaak van hoe krijgen we dit voor elkaar, maar het was gewoon steeds zoeken naar een goede steen. Dat was eigenlijk de grote kunst en op den duur krijg je er wat meer handigheid in. Het einde van de 2de week naderde en zodoende kwam onze muur ook steeds meer tot het gewenste eindresultaat. Hierna hebben we nog wat meegeholpen bij de andere groepjes waar het einde ook steeds meer in zicht was. De laatste werkdag hebben we alles opgeruimd zodat ze komend jaar weer goed kunnen beginnen.

Rond 8 uur was er meestal ontbijt, het middageten was rond een uur of 1 ’s middags en het avondeten rond half 9 ’s avonds. Maar soms werd hier wel eens vanaf geweken, lag er maar net aan wat die dag gepland stond. Elke dag werd er ook verwacht dat 2 mensen ‘thuis’ bleven om mee te helpen in de keuken voor het bereiden van de lunch, diner en kleine huishoudelijke werkzaamheden.

Over het eten tijdens de 2 weken kan ik geen enkel minpuntje noemen, het was echt elke keer weer verrukkelijk. Veel pasta natuurlijk, maar toch elke keer weer net iets anders. Er stond ook een internationaal diner op het programma, er worden dan allerlei gerechten gemaakt door iedereen uit het land waar hij/zij vandaan komt. Aangezien we met veel Nederlanders waren was het natuurlijk niet zo moeilijk. Een degelijke hutspot met rookworst, ham/kaas taart, pannenkoeken en een heerlijke Hollandse appeltaart. De Amerikanen hadden voor een degelijke barbecue gezorgd. Om deze avond wat meer op te vrolijken werd het idee geopperd om ook wat entertainment tegenaan te gooien. Het is prachtig om met Amerikanen te spijkerpoepen, of met Italianen bingo te spelen. Met nog wat playbackacts was ook dit weer een avond om nooit te vergeten.

Aan alles komt een eind, dus ook ons verblijf in Altamura. De vertrektijd was voor iedereen anders, sommige reisden nog verder. Het is dan wel heel raar om afscheid te nemen, binnen korte tijd heb je sommige personen heel goed leren kennen. Er is een soort band ontstaan en gezamenlijk heb je natuurlijk een project tot een goed einde weten te brengen. Het afscheid viel me persoonlijk dan ook wel zwaar moet ik eerlijk bekennen.

Het is voor mij echt een onvergetelijke ervaring geweest, achteraf denk je natuurlijk waarom heb ik dit niet eerder gedaan. Ik ga zeker ook nog een keer terug, al dan niet voor het project. Het is toch mooi dat je over enkele jaren kan zeggen dat je hebt meegewerkt aan stukje restauratie van de burcht en dat dan het resultaat nog steeds zichtbaar is.

Al met al is het restauratieproject op vele gebieden een onvergetelijke ervaring geweest die ik iedereen die er voor openstaat kan aanraden!

Arrivederci !!!

Jules Hoeben