Eefging met het Work & Travel Programma van Travel Active 8 maandenreizen en werken in Nieuw-Zeeland. Lees hier haar kiwi-ervaring:

Nieuw-Zeeland is nog steeds een beetje thuis...

Het is maandagochtend, drie september.Ik ben nu al een uur aan het werk en de frustratie begint zo langzamerhand behoorlijk op te lopen. Een kwartier later plof ik zuchtend op de grond: dit wordt echt HE-LE-MAAL niks.Met een weekend van gelukwensen, feestjes en afscheid nemen achter de rug sta ik voor mijn zwaarste taak tot nu toe: het inpakken van mijn tas. Ik ben ondertussen meer dan bereid de hele onderneming op te geven, maar dan realiseer ik me weer waar ik het voor doe. Morgen vertrek ik voor acht maanden naar Nieuw-Zeeland!

Na een reis van drie dagen kom ik aan in mijn hostel in Auckland. Ik ben van plan een paar maanden hier te blijven om geld te verdienen, dus ik ga meteen op zoek naar een flat en een baan. De eerste is al snel gevonden: op mijn derde dag in de stad kan ik in mijn nieuwe 'huis' trekken. Mijn vijf flatmates zijn een waardevolle bron van informatie en gezelligheid, en als ik na twee weken ook nog eens een baan in een Engelse pub heb gevonden, voel ik me helemaal thuis in Auckland.

De maanden vliegen voorbij en dan is het ineens december. Eigenlijk tijd om de stad achter me te laten, want na vier maanden in Nieuw-Zeeland te hebben doorgebracht heb ik nog maar weinig van het land gezien. Dan komt één van mijn workmates met de oplossing: waarom blijf ik niet gewoon nog even plakken? Dan kan ik gezellig de feestdagen meevieren, bedenken waar ik precies heen wil en aan het thuisfront laten weten dat ik gewoon nog een jaartje langer blijf! Zo gezegd, zo gedaan. Mijn eerste 'zomerkerst' vier ik in Auckland met mijn vrienden en half januari trek ik eindelijk de wijde kiwiwereld in.

Op mijn trip over het Noordereiland doe ik veel van de bekende toeristische attracties aan: ik zit in natuurlijke hotpools in Taupo, wen langzaam aan de zwavellucht van Rotorua, vergaap me aan het blauwe water in de Bay of Islands en aan de glowworms in Waitomo, zie als eerste ter wereld de zon op komen op de East Cape, voel me klein naast de bergen in Tongariro en groot op de set van Hobbiton in Matamata. Totdat ik met Wellington op het zuidelijkste puntje van het Noordereiland ben aangekomen en het tijd is om weer aan het werk te gaan.

In 'windy Welly' breng ik een aantal maanden door als fundraiser voor Red Cross, waarna ik met de ferry oversteek naar het Zuidereiland. En was ik al onder de indruk van het natuurlijk in het noorden, hier is alles nog veel spectaculairder! Met de bus reis ik eerst naar Abel Tasman National Park en dan langs de ruige westkust naar beneden. Ik doe een gletsjerhike in Franz Josef en trotseer de beruchte 'sand flies' in Milford Sound. Om me vervolgens in Queenstown aan een elastiekje van een 134 meter hoge brug te storten! In Akaroa gaat een oude wens in vervulling als ik met de zeldzame Hector dolfijnen mag gaan zwemmen. Via Christchurch terug naar Wellington om afscheid te nemen, en dan is het veel te snel twaalf december: tijd om terug naar huis te gaan.

Eenmaal thuis gekomen fiets ik vrolijk aan de linkerkant van de weg, snap ik niks van Euromuntjes en moet ik mezelf er steeds aan herinneren schoenen aan te trekken voordat ik de deur uit ga. Gelukkig went alles weer na een tijdje, net zoals die eerste weken in Auckland ook een beetje vreemd waren. Maar sommige dingen blijven, zoals de Kiwimuziek op mijn mp3-speler en de rare woorden waarvan mijn vrienden ondertussen de betekenis wel geleerd hebben. Want Nieuw-Zeeland is nog steeds een beetje thuis en dat zal altijd zo blijven.

Groetjes Eef