Renée ging met het Work & Travel programma van Travel Active naar Engeland en werkte als serveerster in Bournemouth. Lees hier hoe zij dit ervaren heeft:

Na de middelbare school wist ik absoluut niet wat ik moest gaan doen, dus ben ik eens op internet gaan kijken naar de mogelijkheden die er waren om een tijdje naar het buitenland te gaan. Zo kwam ik bij Travel Active uit, en omdat Engeland mij wel aansprak heb ik voor Toeristisch Werk Engeland gekozen. Qua voorbereiding heb ik niet eens zo heel veel gedaan, ik heb alleen wat e-mail-contact gehad met een jongen die hetzelfde programma een aantal jaar geleden gevolgd heeft.

Ik werd geplaatst in het Heathlands hotel, en werkte als serveerster in het restaurant. Het is hard werken, vooral tijdens de kerstperiode, maar ook erg leuk. Natuurlijk vond ik het ook vervelend om om 6 uur op te moeten staan, maar ik was heel blij dat ik geen kamermeisje was. Dan werk je gemiddeld minder uren, dus heb je minder geld, en soms moet je echt smerige dingen opruimen. Dan is het toch echt beter om lastige gasten te woord te staan. Gemiddeld werkte ik in het restaurant zo'n dertig uur per week, en dat is genoeg. Je verdient net genoeg om van te leven en houdt ook nog tijd over voor andere dingen.

Maar werk was voor mij echt een bijzaak. Mijn leven draaide voornamelijk om mijn vrienden. Het huis waar ik geplaatst was door de organisatie was heel groot, er woonden sommige weken wel negentien internationale studenten. En met zoveel leeftijdgenoten samen wonen is vreselijk gezellig. We woonden vlakbij het strand en omdat het in september heel mooi weer was waren we daar dan ook regelmatig te vinden. En verder gingen we met z'n allen op stap en was het gewoon vreselijk leuk dat er altijd wel iemand thuis was om mee te praten.

Mijn laatste vier maanden woonde ik in een ander huis, met dertien anderen. In dezelfde straat waren nog twee huizen met studenten, waar we veel contact mee hadden. Met z'n allen op stap, huisfeestjes, dat soort dingen. Met mijn collega's was het contact ook goed, we gingen regelmatig met een groepje serveersters op stap, en ze kwamen ook op feestjes die er bij mij thuis gehouden werden. Maar de mensen met wie het het beste klikte waren voor mij toch altijd mijn huis- of kamergenoten.

Op dinsdag- en donderdagmiddag ging ik naar school, vier uurtjes per week. Ik zat in het hoogste van de vier niveau's en heb toch wel het idee dat ik er wat van heb opgestoken. Mede dankzij de school is mijn Engels beter dan toen ik kwam.

Ik heb heel veel vrienden gemaakt, vanuit heel Europa. Ik had echt niet gedacht dat er zoveel internationale studenten zouden zijn in Bournemouth, het is gewoon een gemeenschap op zich. Het is ook heel gemakkelijk om mensen te leren kennen en vrienden te maken, omdat iedereen alleen komt en dus openstaat voor anderen. Ongeveer iedere twee maanden is er bijna een totaal nieuwe groep mensen, dus ben ik regelmatig een paar dagen depressief geweest omdat de mensen die toch goede vrienden waren geworden weer naar hun eigen land vertrokken waren.

Voor mij was het echt vanaf moment één vreselijk leuk, zelfs het delen van mijn kamer en het gebrek aan privacy waren geen probleem, iets wat ik van te voren helemaal niet had gedacht. ‘Thuis' heb ik dan ook geen seconde gemist. Via e-mail bleef ik op de hoogte van wat mijn vrienden deden en ik belde één keer in de week met mijn ouders, en dat was genoeg.

Nu ik weer in Nederland ben mis ik het leven en de mensen in Bournemouth, ondanks dat ik hier mijn eigen vrienden en leven weer heb. Ik mis de spontaniteit daar en het is raar om opeens weer bij mijn ouders te wonen. Het is echt enorm wennen. Ik heb echt het idee dat Bournemouth nu mijn ‘thuis' is, zo erg heb ik het naar mijn zin gehad.

Nog tijdens mijn verblijf in Bournemouth ben ik twee keer naar Londen geweest om vrienden op te zoeken die ik tijdens de zomer in Bournemouth had leren kennen maar al weer weg waren gegaan. Daarnaast heb ik via e-mail nog contact met een aantal mensen, sms en bel ik met anderen en heb ik plannen om één van mijn ex-kamergenoten in Parijs te ontmoeten volgende maand.

Ik kan iedereen aanraden om dit ook te gaan doen, het is zo goed voor je zelfvertrouwen en zelfstandigheid. En je maakt vrienden van over de hele wereld, maar je moet er wel open voor staan. Gooi je er gewoon middenin en kom voor jezelf op, dan komt het allemaal goed. En omdat Nederlanders over het algemeen redelijk tot goed Engels spreken, is het helemaal niet zo moeilijk dat alles opeens in het Engels is. Het is mij in ieder geval ontzettend meegevallen.

Renée Brouwer