Backpacken in Canada: 'Do not make plans, but have always ideas what you want to do'.

Teatske, winnares van onze Thailand actie van 2012, had nog steeds last reiskriebels in haar buik en besloot om te gaanbackpacken in Canada. Wij interviewden haar over haar reis en haar ervaringen daar.

Hoelang ben je al uit Nederland weg en wat heb je allemaal gezien en gedaan?
'Ik ben begin april naar Canada vertrokken met mijn vriendin, Charlotte. Ondertussen zijn we hier alweer 5.5 maanden, de tijd gaat super snel! We zijn de reis in Vancouver begonnen. We hebben daar 3 maanden gewerkt en gewoond. We woonden in North Vancouver.Ik werkte in een supermarkt, Extra Foods, op de bakkers afdeling. Vanuit Vancouver zijn we naar the Okanagan gegaan. Hier hebben we voor ongeveer een maand kersen geplukt en gesorteerd. Hierna zijn we voor een paar dagen naar de Rockie Mountains gegaan! Hier hebben we verschillende prachtige meren gezien. Daarna zijn we terug naar Vancouver gegaan voor 3 weken. Deze keer hebben we niet gewerkt, maar gewoon de toerist uitgehangen! Hierna was het weer tijd om te werken. We hebben voor 2 weken gewerkt in een hostel op Vancouver Island. In plaats van dat we betaald kregen, kregen we ons bed en eten! Na Vancouver is Charlotte naar Yukon gegaan en ik naar Montreal, waar ik nu zit! Charlotte komt later ook naar Montreal!'

Hoe heb je de begeleiding van Travel Active en onze Canadese partner ervaren?
Aangezien dit mijn eerste ervaring in het buitenland met een werkvisum was, heb ik ervoor gekozen om dit met een organisatie te doen. We hadden, na aankomst, een informatieochtend bij de partnerorganisatie SWAP. Hier werd uitgelegd hoe we ons SIN nummer aan moesten vragen, hoe we een bankaccount moesten openen en hoe we een simkaart konden regelen. Achteraf was alles niet moeilijk, maar het was wel fijn dat alles werd uitgelegd.

Was het makkelijk om aan werk te komen?
Tot nu toe was het heel erg makkelijk om werk te vinden! In Vancouver ben ik aan mijn baan gekomen door de ' walk-in methode'. Ik ben in verschillende winkels en supermarkten naar binnengelopen en heb gevraagd of ze nog mensen zochten. Ik heb mijn CV bij een aantal achtergelaten en een paar dagen later werd in gebeld door Extra Foods dat ik mocht komen voor een interview. Toen ik op het interview was kreeg ik een rondleiding en een stapel papieren die ik moest invullen. Als ik de papieren de dag erna inleverde, kon ik de dag daarna meteen beginnen met werken!Ik was super verbaasd dat het hier zó makkelijk ging!Het kersen-pluk baantje hebben we op internet gevonden! Een paar mailtjes heen en weer en we mochten daar komen! Het baantje in het hostel was uiteindelijk denk ik nog het makkelijkste. Ik had een mailtje gestuurd met hoe het precies werkte om daar te werken. Ik kreeg een mailtje terug met: Stuur je naam, telefoonnummer, SIN nummer en datum dat je wilt komen. En klaar was het! Ik zit nu in Montreal en hier gaat het denk ik wat lastiger worden om werk te vinden! Het is de wet hier dat iedereen Frans kan spreken in winkels. Nu is mijn Frans niet meer wat het geweest is, dus het kan nog wel eens lastig worden!

Als je nu al terugkijkt op je trip, waar heb je het meeste van geleerd?
Misschien is het nog wat vroeg om terug te kijken op de trip en te zeggen waar ik het meeste van heb geleerd, maarik kan wel vertellen dat je veel leert!Je leert veel verschillende mensen kennen en daardoor wordt het steeds makkelijker om mensen te benaderen. Ik kwam vanuit mijn ouderlijk huis, dus ik had nog nooit op mezelf gewoond! Dit heeft me veel zelfstandigheid geleerd! Ook het werken in het Engels heeft me veel geleerd in zowel mijn Engels als mijn zelfverzekerdheid!

Welke tips heb je voor backpackers die van plan zijn te werken en reizen in Canada?
Werk vinden in Canada is absoluut niet moeilijk, zolang je maar genoeg initiatieven neemt! Ga met je CV langs bij winkels, solliciteer online op websites van winkels en kijk eens op Craigslist!Craigslistis trouwens sowieso een hele handige site voor meerdere dingen! Er staan appartementen op, rideshares, werk en nog veel meer! Rideshares zijn super handig om kosten te besparen! Het is een leuke manier om goedkoop ergens te komen! Verder heeft een vriend die ik hier heb ontmoet me als tip meegegeven:'Do not make plans, but have always ideas what you want to do'.
Ik vind het een hele mooie zin en het is zeker waar! Ik probeer hem dan ook na te streven! Het is belangrijk dat je ideeën hebt over wat je wilt doen en zien, maar laat ook dingen open, plan niet teveel! Als je dingen open laat, gebeuren de spontaanste en leukste dingen!

Ik raad iedereen aan om te gaan backpacken in Canada, het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt!

Meer lezen over de ervaringen van Teatske? Bezoek haar ReisMee.
Voor meer info over Backpacken in Canada, bezoek de website en bekijk ook wanneer onze geplande infodagen plaatsvinden. Zien we je daar?

Josephine's eerste maand in Oostenrijk: veel geleerd en gelachen!

Het is alweer een maand geleden dat onze Ski & Snow deelnemers naar Oostenrijk vertrokken om daar de Anwärter (skilerarenopleiding) te doen en vervolgens aan de slag te gaan als ski- en of snowboardleraar. Voor de meesten van hen begon het Oostenrijkse avontuur in Wenen. Daar volgden ze een2-weekse Duitse taalcursuster voorbereiding op de Anwärter. Zo deed ook Josephine (24). Zij vertelde aan ons hoe de eerste maand tot nu toe is bevallen.

De voorbereidende taalcursus Duits in Wenen
Op zondag 17 november zijn de meeste van onze groep vanaf Rotterdam, per vliegtuig, vertrokken. We hadden gelijk al een klik met z’n allen, vooral ook omdat we elkaar al iets beter kenden via Facebook en de Voorbereidingsdag in Zoetermeer. Erg leuk!

Eenmaal aangekomen in Wenen, waren er al taxi’s geregeld! Dat was fijn, want als je met 2 (of zelfs meer!) grote koffers per persoon (en ook nog ski’s) aankomt, dan wil je het liefst zo snel mogelijk naar het appartement. In Wenen moesten we nog een halfuurtje wachten op onze ‘reisleidster’, die heeft ons (in ons appartement) daarna de do’s en dont’s verteld. Kamerindeling was eigenlijk simpel geregeld. Omdat de groep in tweeën was gesplitst (een ochtendgroep en middaggroep), hebben we ook zo onze kamers ingedeeld. Op maandagochtend had de ochtendgroep les van Frau Wohlmutt en de middaggroep had les van Frau Selinger. Beide leraressen waren erg aardig! We hebben het in de lessen gehad over jezelf voorstellen, veel gebruikte zinnen bij het skiën, Duitse naamvallen (blijft lastig), skitermen en het uitleggen van de oefeningen. Als je aan één van ons zou vragen:‘Hoe leg je Alpines Fahrverhalten uit?’, dan kunnen we het allemaal!

Tijd voor ontspanning
Natuurlijk was er in Wenen, naast de serieuze lessen, ook tijd voor ontspanning! De culturele uitstapjes bijvoorbeeld. Het zomerpaleis van Keizerin Sisi is bij velen in de smaak gevallen. Meer uitstapjes waren: UNO City-tour (VN gebouw), een stadswandeling met onze reisleidster en een bezoek aan het Parlement. Ook in het PraterDome (grootste club van Wenen) hebben we een leuke tijd gehad! Super gezellige avonden, waar we met veel plezier aan terugdenken!

Op naar de skilerarenopleiding in Kaprun
Na onze laatste avond in Wenen, moesten we op zondagochtend 1 december om 05.30 uur buiten klaar staan voor vertrek naar Kaprun. Onze trein vertrok vanaf Wenen rond 07.00 uur met als eindbestemming Zell Am See. Een relaxte treinreis, maar het uitstappen was niet heel fijn. We hadden ongeveer een minuutje om al onze spullen (en dat waren er veel!) uit te laden. Maar gelukkig, alles was op tijd uit de trein! En vanuit Zell Am See gingen we met de taxibusjes naar Kaprun.

In het JUFA Gästehaus in Kaprun was het een enorme drukte. De vorige groep was er namelijk nog, dus veel plaats om even lekker te zitten was er niet. Omdat nog niet iedereen gelijk in zijn kamer kon, zijn we eerst maar een rondje door Kaprun gaan lopen. ’s Avonds kregen we te horen wie onze skileraar zou zijn en wat de bedoeling is van deze 10 dagen skicursus. We wisten van te voren al dat de ‘Wenen-groep’ niet allemaal bij elkaar zou zitten; het werd namelijk op achternaam ingedeeld. We zaten dus met allemaal veel andere (internationale) mensen in een skiklas.

Veel geleerd en ontzettend gelachen
De Anwärter van de afgelopen 10 dagen stonden echt in het teken van: je eigen skitechniek verbeteren, maar ook het uitleggen van de verschillende oefeningen (Lehrauftritt).
We hebben deze 10 dagen serieus ons best gedaan, maar we hebben ook feestjes gevierd en natuurlijk ontzettend veel gelachen! De meesten van ons zijn geslaagd en een aantal komen in maart terug voor een herkansing (en natuurlijk daarna voor een feestje).

Als ‘Wenen-groep’ konden we elkaar niet echt loslaten. Als je 3,5 weken met elkaar hebt opgetrokken, dan is het afscheid nemen wel even moeilijk! Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik Travel Active wil bedanken voor de leuke tijd in Wenen en Kaprun. Het was top!

Groeten uit Oostenrijk,

Josephine (http://josephine-kaprun.reismee.nl/)

Wil jij net als Josephine naar Oostenrijk om de skilerarenopleiding te doen en te gaan werken als skileraar? Bekijk danhetSki & Snow Oostenrijk programmavan Travel Active.

Alweer het 3e Work & Travel avontuur van Jolanda

Na een Work & Travel avontuur in Canada en Australië, zit Jolanda (30) momenteel al 7 maanden in Nieuw-Zeeland waar zij woont en werkt. In een interview vertelt zij graag over haar ervaringen en heeft enkele tips voor backpackers die op het punt staan te vertrekken voor een Working Holiday avontuur.

Je bent nu voor de derde keer in het buitenland om te werken en reizen. Waar ben je geweest, hoelang en wat heb je daar gedaan?
\" Tijdens mijn studenten tijd was ik al regelmatig in het buitenland te vinden; werken op een Amerikaans zomerkamp, studeren aan een bekende universiteit in Duitsland, stage lopen in de Amerikaanse muziekindustrie, ... alles pakte ik aan.
Toen ikNederland na een paar jaar werken beu was, vertrok ik in 2006 voor een jaar naar Canada voor mijn 1e Working Holiday. Daar werkte ik 8 maanden langbij een advocatenkantoor in hartje Vancouver en woonde aan de rand van één van de provinciale parkenbuiten de stad. Na 8 maanden werken was het tijd om de verdiende Canadese dollars goed te besteden tijdens een reis van 4 maanden van Vancouver aan de West kust tot Sydney aan de Oost kust en als afsluiter een kampeerreis door Alaska.

Vervolgens woonde en werkte ik weer een aantal jaar inNederland en Duitsland, voordat de kriebels toch weer toesloegen. Zo vertrok ik in 2011 naar Australië voor mijn 2e Working Holiday. In Sydney werkte ik 6 maanden lang bij een Australisch familie bedrijf, om vervolgens ook daar de verdiende Australische dollars goed te besteden tijdens een reis van 5 maanden door alle uithoeken van Australie (midden / westen / oosten) en een maandNieuw Zeeland.

Omdat ik steeds dichterbij de maximale leeftijdsgrens van de Working Holiday visums kwam, besloot ik mijn 3e (en laatste) Working Holiday inNieuw Zeeland er meteen achter aan te plakken. Inmiddels woon en werk ik alweer 7 maanden in hartje Auckland en zie ik me (hopelijk) voorlopig nog niet terugkeren... Het feit dat ik een ontzettend leuke Kiwi tegen het lijf ben gelopen, heeft daar alles mee te maken.\"

Wat heeft jou doen besluiten om voor de derde keer (voor een langere tijd) naar het buitenland te gaan?
\" Talen en culturelen heb ik altijd ontzettend interessant gevonden; de kans om echt deel te maken van het dagelijks leven in een ander land verrijkt je ontzettend op allerlei vlakken. Op sociaal gebied, cultureel gebied, etc. Ook is het naar mijn mening de beste en voordeligste manier verre reizen te maken; de lokale munteenheid bij elkaar sparen en daarna opmaken om de betreffende landen echt goed te kunnen zien.\"

Is het moeilijk om (in de landen waar je bent geweest) een baan te krijgen? Hoe was de ondersteuning van Travel Active en onze lokale partner(s) hierin?
\"De banenjacht in Canada was achteraf gezienredelijk simpel. Nadat ik me bij 2-3 uitzendbureaus had ingeschreven, had ik binnen enkele dagen tijdelijk werk. Al snel had ik een langere opdracht van 2 weken en vanuit daar rolde ik in een project van 7 maanden. In Australië en Nieuw-Zeeland viel de banenjacht me echter super tegen. De voorkeur gaat er stiekem toch uit naar native speakers (hoe goed je Engels ook is) en het feit dat ik in het hoogseizoen (januari voor Australië / februari voor Nieuw-Zeeland) aankwam, hielp niet echt. Je voet in de deur krijgen bij meerdere uitzendbureaus en blijven opvolgen is een must. De lokale partners in vooral Sydney waren echter super hulpzaam en enthousiast!\"

Hoe heb je het werk en het werken in het buitenland ervaren (bijv. werksfeer, werkdruk, collega’s, etc.)? In hoeverre verschilt het t.o.v. de Nederlandse werkmentaliteit?
\"Wat me vooral in Australie en Nieuw Zeeland opviel is dat de mensen er echt veel relaxter zijn. De zogenoemde work / life balance klopt er helemaal. Er is om 17u namelijk altijd wel een prive bbq die toch echt belangrijker dan overwerken en ook is er altijd tijd voor de typische morning / afternoon tea met de bijbehorende gezelligheid. Soms duurt het even om de lokale collega\'s voor je te winnen, maar als ze je eenmaal opnemen dan voel je je ook helemaal thuis.\"

Wat was de belangrijkste reden dat jij met een reis van Travel Active bent gegaan?
\" Ondanks dat ik graag zelf de touwtjes in de handen wil hebben, was de hulp van Travel Active geweldig. Als je eenmaal aan de andere kant van de wereld aankomt is het handig een lokale partner te hebben die je helpt bij alle saaie, bureaucratische zaken, zoals het aanmaken van een bankrekening, een sofi nummer aanvragen, etc. en die je kunnen adviseren over het hoe en wat in het betreffende land.\"

Welke tips zou jij willen meegeven aan backpackers die van plan zijn om te gaan werken en reizen in Nieuw-Zeeland, Canada, Australië?
\" Zorg dat je voldoende geld meeneemt, ook al ben je van plan eerst een tijd te gaan werken. Zelfs met een cv met goede, internationale werkervaring duurde het een stuk langer dan verwacht om een baan te vinden en het leven in Australië en Nieuw-Zeeland is een stuk duurder. De salarissen liggen een stuk hoger, maar dan moet je wel eerst een baan hebben!

Leer zowel locals als ook andere buitenlanders kennen via sociale netwerken zoals bijv. meetup. Deze groepen organiseren van alles en nog wat, of je nu van uitgaan / hiken / musea / fotografieof wat dan ook houdt, er zijn overal super veel groepen.

Ga lekker op pad met een kaart van welke stad dan ook en ontdek de plaatsen te voet. In Sydney heb ik over verschillende weekends zowat de hele Sydney Harbour rondgelopen. Zo leer je de plaatsen super goed kennen en kom je meestal ook veel locals tegen.

Sta open en geniet van ieder moment. Een jaar vliegt helaas veel te snel voorbij\"

Wil jij net als Jolanda voor een langere tijd aan het werk in bijvoorbeeld Australië, Nieuw-Zeeland of Canada? Bekijk hier het overzicht met de mogelijkheden van Travel Active.

De ervaring van Patrick in Auckland (NZL)

Patrick (22) vertrok begin 2013 naar Auckland (Nieuw-Zeeland) om daar te wonen, werken, veel van dit prachtige land te zien en om te rugby\'n. Hij heeft zich inmiddels aangesloten bij een echte Rugbyvereniging, waar hij competitie speelt samen met jonge kerels tussen de 19 en 25 jaar. Wij vroegen naar zijn eerste ervaringen in het land van de Kiwi\'s.

Hoelang ben je al uit Nederland weg en wat heb je allemaal gezien en gedaan?
'Ik ben nu al weer 6 weken in Nieuw - Zeeland, de eerste dagen in Auckland was het vooral bij komen van de vlucht en jetlag. Daarna heb ik het centrum van Auckland uitgebreid bezocht en bekeken en van het nachtleven genoten met andere backpackers van over de hele wereld, een erg gezellig en leuke ervaring om maar eens mee te beginnen. Na een week werd het allemaal wat serieuzer en ben ik op zoek gegaan naar een kamer(flatmatenz.co.nz, easyroommate.co.nz, trademe.co.nz) aangezien ik van plan ben de eerste 5/6 maanden in Auckland te verblijven i.v.m. het rugbyen. Dit was een beste zoektocht na 5 kamers te hebben bekeken waar er helaas geen voormij bij zat. (Kamers gaan hier al warme broodjes over de toonbank je moet er dus snel bij zijn wil je een leuke kamer bemachtigen voor een zacht prijsje). Gelukkig heb ik al een klein netwerkje in NZ en uiteindelijk heb ik 2 weken na aankomst een eigen kamer gevonden. Stukken beter dan een hostel, heerlijk! Hele bijzonder dingen heb ik eigenlijk nog niet gedaan. Heb de Harbour Bridge Climb gedaan, ben een dag wezen vissen op zee en uiteraard een mooi visje gevangen. Ondertussen ook een fiets gekocht, blijf een echte Hollander. Dus ik heb aardig wat tochtjes gemaakt op m\'n fietsje door Auckland. Uiteraard een paar keer naar het strand geweest. Naar het Museum geweest, NZ kiwi\'s gegeten en vooral veel aan het sporten om te voor te bereiden op de keiharde rugby competitie hier.'

Hoe heb je de begeleiding met Travel Active ervaren en hoe ben je door onze Nieuw-Zeelandse partner ontvangen?
'Ik heb Travel Active ervaren als erg geruststellend en iedereen was altijd bereid mijn van informatie te voorzien. Altijd netjes en lekker informeel dat is erg prettig want dat maakt de afstand tussen mensen kleiner.
IEP (de Nieuw-Zeelandse partner) is echt top heb er de eerste weken veel gebruik van gemaakt. Een goede wel wat lange oriëntatie, alles wordt behandeld en anders kun je het weer terug vinden in je informatie pakket. Je krijgt hulp bij het aanvragen van je IRDnummer (BSNnummer), openen van een bankaccount erg prettig als je net een aantal dagen aan de andere kant van de wereld bent en hulp krijgt. Gratis internet + de mogelijkheid kopietjes te maken of te printen, ze kunnen je reis-en werk- advies geven. Advies over heel Nieuw Zeeland eigenlijk, lijkt wel of ze hier niks te veel is; voorbeeldje: Had 3 weken terug sporttape nodig en ik vroeg aan een van de medewerkers hier; In welke winkel zou ik dit kunnen verkrijgen. Ze noemden een aantal winkels op maar gingen ook gelijk het internet op en kijken waar ik het goedkoopst sporttape zou kunnen krijgen. Ze hebben zelfs nog even rond gebeld, nou als dat geen service is weet ik het ook niet. Ik vond het in ieder geval top! Ze hebben me geholpen met het aanpassen van me CV naar de NZ standaard. Een erg goede partner dus! Goede keuze.'

Is het gemakkelijk om aan werk te komen? Wat heb je daarvoor moeten doen?
'Nee dit is niet gemakkelijk, ik ben hier nu 6 weken en ben toch al wel 4 weken opzoek naar werk en op meerder verschillende jobs gesolliciteerd maar tot op heden zero request. Dit valt me wel een beetje tegen, ondanks alle tips heb ik tot op heden nog geen job. Heb mezelf niet beperkt in het soort werk wat ik wil doen, heb van auto poetser tot \' assistent begeleider voor gehandicapten\' en keukenhulp tot tuinman gesolliciteerd. Maar goed dit laat ik de pret niet al te veel \'drukken\'. Als ik over een tijdje nog niks vindt ga ik vrijwilligers werk doen bij de rugby club, iets als assistent trainer bij de jeugd.'
Als je nu al terugkijkt op je trip, waar heb je het meeste van geleerd?
'Nou dat je als je voor het eerst in je eentje een verre reis gaat maken voor een lange periode dat je je hier fysiek goed op kunt voorbereiden en zorgen dat je alle benodigde spullen hebt, maar je mentaal voorbereiden is toch wel van andere koek. Geen broers en zussen, geen ouders, geen vrienden, geen opa en oma waar je op terug kunt vallen. Nu moet je het zelf doen op je eigen benen staan, alles zelf rooien; van zelf eten koken tot werk van werk tot vrienden maken en van vrienden maken tot de obstakels die op je pad komen zelf oplossen. Een machtig gevoel dat je dit nu allemaal zelf doet. Erg, heel erg leerzaam en dat is eigenlijk het mooiste van de reis. Je wordt heel snel, zelfstandig.'

Welke tips zou jij willen meegeven aan backpackers die van plan zijn om te gaan werken en reizen in Australië en Nieuw-Zeeland?
'Neem een Ipad of (mini) laptop mee van huis als je een lange tijd gaat reizen, erg gemakkelijk als je snel iets wil uploaden of de SD kaart van je camera wil legen. Vooral als je in de afgelegen gebieden zit waar ze niet echt een internet café hebben maar je SD kaart wel bijna vol is. Zijn er obstakels tackle ze dan gelijk je bent er zelf bij niemand anders komt je zo even helpen. En probeer vooral te genieten ook van de kleine momenten en zit het even tegen of heb je een dipje als je wakker wordt. Blijf dan niet in je kamer zitten en zielig te zijn, maar ga er op uit. Trek je wandel schoenen aan, pak de bus of huur een fiets en ga er op uit. Je weet nooit wat de dag je brengt en dat is eigenlijk het mooiste! Lekker bezig blijven en je hebt de tijd van je leven!'

Wil jij net als Patrick naar Nieuw-Zeeland om te reizen en werken, bekijk dan hier de mogelijkheden van Travel Active.

Backpackspecialist Marieke Down Under

Onze 'Aussie- & Kiwi specialist' Marieke was afgelopen maand op werkbezoek in Nieuw-Zeeland en Australië. Zij bezocht o.a. onze lokale partners, voor het Backpacken- en Boerderijwerk programma en is weer helemaal op de hoogte van de actuele zaken in deze twee prachtige landen. Wij vroegen Marieke hoe ze haar trip Down-Under heeft ervaren.

Sydney Opera House

1. Hoe heb jij je trip naar Australië en Nieuw-Zeeland ervaren en zijn er dingen veranderd in vergelijking met je vorige bezoek?
Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik in Nieuw-Zeeland en Australië was en ik ben, om maar mee te beginnen, weer helemaal verliefd geworden op beide landen. Voor backpackers is Oceanië een waar paradijs en kun je er als backpacker makkelijk rondreizen. Er is veel accommodatie (van goedkoop tot erg duur) maar wat me wel opviel is dat Sydney inmiddels een erg dure stad is. Dat heeft te maken met de sterke Australische Dollar en de groeiende economie. Wil je dus voor langere tijd in Sydney verblijven dan zul je fulltime moeten gaan werken anders ben je snel door je spaargeld heen. Nieuw-Zeeland daarentegen is wat goedkoper en dat merk je vooral aan de kosten van het openbaar vervoer zoals lange afstandbussen (check out www.naked bus.com)

2. Hoe beviel het de backpackers van Travel Active die je bent tegen gekomen?
Ik heb een aantal backpackers ontmoet. De één net aangekomen en de ander alweer een aantal maanden onderweg. Ze waren allemaal tevreden over de opvang bij aankomst, het hostel waar ze werden opgevangen en de begeleiding van Travel Active en de lokale partners. De lokale kantoren worden zowel in Sydney als in Auckland druk bezocht en de één zoekt werk, de ander werkt op Internet zijn reisblog bij en de laatste wil even meer informatie over het kopen of huren van een auto. Het enthousiasme waar de lokale collega’s werken, is aanstekelijk en ik had dan niet heel veel zin om terug naar Nederland te moeten vliegen. Het is echt “your home away from home” dus maak er ook gebruik van. Grappig was dat ik ’s ochtends een meisje trof op het kantoor in Auckland (op zoek naar werk) en een aantal uren later had ze dit voor elkaar ook. Super!

Backpackers in het kantoor van onze partner

3. Hoe heb je het bezoek aan onze Australische- en Nieuw-Zeelandse partners ervaren?
Ik ben overal hartelijk ontvangen en ik voelde me meteen erg welkom. Onze Boerderijwerk partner in Nieuw-Zeeland ken ik inmiddels al een aantal jaren dus we kennen elkaars werkwijze door en door. Bij aankomst in het buitenland heb ik eigenlijk de gehele “procedure” doorlopen zoals onze klanten opgevangen en ontvangen worden. En dat geeft een vertrouwd gevoel moet ik zeggen want de aankomst verloopt vlekkeloos. Fijn om te zien dat je na zo’n lange reis vanuit Nederland even niet hoeft “na te denken” en je even op je gemak kunt bijkomen van die vreselijke jetlag.

4. Hoe staat het met de werkgelegenheid voor backpackers in beide landen?
Nieuw-Zeeland heeft een wat betere werkgelegenheid en als je in Sydney wilt werken, dien je dus echt fulltime werk te hebben om zo ook nog geld over te houden om leuke dingen te kunnen doen. De bemiddeling in het vinden van werk is erg goed en onze lokale partner legt tijdens de oriëntatie duidelijk uit wat je kunt verwachten en wat ze van jou verwachten. Er is dus voldoende werk alleen dien je hier zelf ook actief in te zijn. En dat kan lastig zijn met al die afleiding die er is van kroegen, excursies en tours. Dit kost geld maar houd er dus rekening mee dat er ook gewerkt moet worden. Onderneem hier tijdig actie in en wacht niet tot je geld bijna op is. Houd dus altijd een buffer en pak alles aan wat er op je pad voorbijkomt.

Fish, chips, great view!

Welke tips heb je voor vertrekkende backpackers die van plan zijn te reizen en werken in Australië en Nieuw-Zeeland?
Ben realistisch in je verwachtingen van backpacken, vooral Australië is een stuk duurder geworden dan dat een aantal jaren geleden was. Kijk dus ook eens naar de mogelijkheden van backpacken in Nieuw-Zeeland. Neem je (mini) laptop of bijvoorbeeld je Ipad mee, erg handig om te solliciteren, te Skypen met je familie etc. etc. Ook een smartphone is bijna onmisbaar, al is het maar voor die handige apps met cityguides of uitzendbureaus met vacatures. En natuurlijk om je mates te whats appen om wat te gaan drinken. Je ziet echt iedereen met zijn telefoon, op zoek naar een WIFI signaal :)

Genoeg werk voor backpackers

Meer tips voor jouw reis naar Australië en/of Nieuw-Zeeland?
Kom naar één van de Australië en Nieuw-Zeeland infodagen van Travel Active en laat je inspireren door de presentatie van Marieke.

Interview: Eefje deed toeristisch werk in Noorwegen!

Waarom heb je gekozen voor toeristisch werk in Noorwegen?

Ik liep al een tijdje rond met het idee dat ik graag eens voor een langere periode naar het buitenland wilde. Dit is ontstaan nadat mijn relatie stuk was gelopen en ik niet tevreden was met mijn huidige baan. Ik ben mij toen gaan oriënteren op Internet en kwam al snel op de site van Travel Active. Omdat ik niet té ver weg wilde gaan besloot ik om binnen Europa te zoeken. Ik ben een natuurliefhebber, had al weleens foto\'s van Noorwegen gezien, en dit land sprak mij daarom erg aan.
Ook de mogelijkheden die er waren om te gaan werken en reizen spraken mij aan, omdat dit mij een goede manier leek om meer van een land te ontdekken en omdat ik niet alleen wilde reizen. In eerste instantie had ik gekozen voor boerderijwerk omdat mijn Engels niet zo goed was en ik dacht dat toeristisch werk dan niks zou worden. Totdat ik een mail kreeg van Sandtorgholmen hotel en ik direct enthousiast werd. Ik houd van afwisseling en van contact met mensen en de uitnodiging die hun stuurde voldeed aan die wensen.

Hoe is het jou bevallen?

Ik kan er heel veel over vertellen. In het kort: het is een onvergetelijke ervaring geweest en ik had het niet willen missen. Geen moment heb ik spijt gehad van deze keuze. Deze periode heeft voor mij fijne maar ook moeilijke momenten gekend. Het werken en wonen met mensen van allemaal verschillende nationaliteiten is verrijkend. We spraken bijna allemaal beetje gebrekkig Engels maar we konden de grootste lol hebben met elkaar.
De eigenaren van het hotel waren mensen die je eerst echt even moet leren kennen voordat je weet hoe je het beste met ze om kunt gaan. Ze zijn heel direct en soms best bot. Ze konden best pittige kritiek geven als hun vonden dat je iets niet goed deed en hier heb ik aan het begin best moeite mee gehad. Ik heb hulp gezocht bij Atlantis en dit heeft mij goed gedaan. Ze legden mij uit hoe veel Noren die in het noorden wonen zijn en ze gaf mij tips.
De dagen waren zo lang doordat het natuurlijk in de zomermaanden licht blijft en dit was zo bijzonder om mee te maken. In Nl vliegt de tijd vaak voorbij maar hier ging de tijd heel langzaam, waardoor ik na een paar weken het gevoel had alsof ik er al maanden was.
Prachtige natuur, mooie mountainbike tochten en bergwandelingen gemaakt.

Zijn jou zaken opgevallen die typisch Noors waren?

- Noors dessert: rijstcreme met rode kaneelsaus.
- Het soort mensen wat in het noorden van Noorwegen woont. Ze kunnen stug en bot zijn en
recht voor zijn raap.
- De prachtige natuur!!!

Wat heb je ervan geleerd?

Het belangrijkste wat ik geleerd heb is om te genieten van het leven. Hier leefde je veel meer van dag tot dag en had je verder geen verplichtingen. Ik had hier dus veel ruimte om van de natuur te genieten, van elkaar te genieten. Dit probeer ik nu in Nederland echt vast te houden, want dit geeft zo veel meer levensvreugde. Ook heb ik meer zelfkennis gekregen. Doordat ik weg was van alles was er ruimte om mijzelf te ontdekken. Ik kreeg beter zicht op mijn gedrag en dit gaf ruimte voor groei. Ik heb geleerd dat het goed is om problemen aan te kaarten en te zeggen wat je denkt. Ik had hier moeite mee maar toen ik begon te uitten wat ik ervan vond en waar ik moeite mee had en wat ik graag wilde leren werd het een stuk leuker en plezieriger. Ik ben er een stuk zelfstandiger van geworden en ik heb er enorm van genoten hoe verschillend wij allemaal waren en hoe we het toch zo leuk met elkaar konden hebben. Ik heb geleerd om door te gaan, ook als het moeilijk is, en dit heeft mij tot een sterker mens gemaakt.

SUMMERCAMP 2010

Rian ging met het Summercamp USA programma van Travel Active naar Amerika en werkte daar een aantal maanden op een Summercamp. Lees hier hoe zij dit avontuur ervaren heeft.

En daar sta je dan op Schiphol, helemaal bepakt en bezakt om op weg te gaan naar de andere kant van de oceaan. Want je wilde er nu eenmaal even tussenuit. De zenuwen gieren door je lijf. Wat is dit spannend. Was dit wel de juiste beslissing?
Wanneer je in gesprek raakt met andere summercamp mensen en over ‘ jou camp’ vertelt, ben je gelijk weer in je element en er helemaal klaar voor. Kom maar op vliegtuig, kom maar op NY, kom maar op camp. Niks zenuwen, je gaat er gewoon voor. Het gaat een geweldige zomer worden!

En dat was het ook. Eerste de reis naar NY, dan vanuit NY naar je camp en dan kan het avontuur beginnen. Ik was als eerste op camp. Als aller-, allereerste. De eerste paar dagen heb ik alleen met de director doorgebracht en heb ik veel tijd gehad om het camp te ontdekken en om me voor te bereiden op het echte werk: waterfront director. Echt duidelijk richtlijnen waren er niet. Na een hele ontdekkingstocht moet ik helaas al weer gaan. Ik ga een lifeguard cursus doen op het sistercamp. Lekker zwemmen in de open lucht.. Helaas regende het en werd het dat weekend niet warmer dan 16 graden. Daardoor bleek dit wel een goede teambuilding les voor alle waterfront staff. Want deze cursus had ik samen met mijn collega’s. Maar we zijn allemaal met vlag en wimpel geslaagd.

Als bikkels keerden we terug op camp en werden we verwelkomd door heel wat nieuwe en returning staff. Gelukkig wat meer mensen! En precamp kon gelijk beginnen. Dit zijn 10 dagen waar je veel leert over het camp, elkaar en heel veel schoon moet maken. Je leert wat wel en niet mag, hoe de dagindeling er uit ziet en wie je aanspreekpunten zijn op camp. En aan het eind van precamp is iedereen kapot. Het is maar goed dat we dan een weekend vrij hebben! Van vrijdagmiddag 4 uur tot zondagochtend 11 uur konden we gaan en staan waar we wilden. Helaas moest ik nog heel veel doen, dus echt weg kon ik niet. Ik bracht het weekend door met roosters, lessonsplans en alle andere adminstratie. Maar gelukkig zaten de andere directors in hetzelfde schuitje.

Dan de eerste echte week. Doordat ik in het weekend gewoon had doorgewerkt was ik gelukkig goed voorbereid op Dag 1. Het voelde als de dag des oordeels. Hoewel je natuurlijk wel wat geoefend hebt tijdens precamp, zijn 200 kinderen toch wel anders dan een stuk of 50. Je leeft van uur tot uur. Het begon met het ontbijt in de dining hall. Eindelijk was deze eens goed gevuld, en wat een heerlijk geluid is dat toch. Allemaal vrolijke en actieve kinderen aan het ontbijt in plaats van een grote tafel met nog-niet-zo’n-wakkere counselors. Na het ontbijt moest ik zo snel mogelijk naar het waterfront. Om 9 uur zouden we namelijk beginnen met swimtest afnemen bij de eerste groep. Dit moeten kinderen doen om in een bepaalde groep ingedeeld te worden voor de zwemlessen. Hier zouden we dus de hele dag aan kwijt zijn. Om 12 uur hadden we lunchpauze, daarvoor gingen we terug naar de dining hall. Alweer kipburgers. Dat is het enige waar ik al die tijd niet aan heb kunnen wennen; het liefst drie keer per dag warm eten (geef mij maar brood). Maar goed, vies is het niet. Dus snel eten, de middag voorbereiden en terug naar het waterfront. Want opnieuw swimtests, swimtests, swimtests. Na afloop hiervan ging de rest van de staff terug naar hun groep en kon ik de groepen en roosters voor de dag daarna maken. Want de volgende dag kregen ze tenminste echt zwemles! Met de administratie van de swimtests en de voorbereidingen voor de dag daarna, ben ik nog de hele avond bezig geweest. Rond half 1 kon ik in weer fijn in mijn eigen bed kruipen om de volgende dag weer fris en fruitig aan de zwemlessen te beginnen. De volgende dag dezelfde routine, maar nu in plaats van swimtests echte zwemlessen. En dat is zo leuk! Als je ziet hoe snel kinderen vooruitgaan en hoe leuk ze het vinden om nieuwe dingen te leren… Dat is echt prachtig. En ’s avonds, als de kinderen in bed liggen, kun je weer de roosters maken voor de dag daarna en al het andere (doelen doornemen, bestellingen nakijken, lessonplans nakijken, etc.). Soms was ik ’s avonds ook on taps. Dat betekende dat je rond camp fietste of liep en keek of alles rustig was, overal de lampen uit waren en of er geen problemen waren. Als er problemen waren, konden counselors je hulp vragen. Dit kon van alles betekenen: liedjes zingen voor een meisje dat heemwee heeft, een contract opstellen voor een kind dat problematisch is in de groep of bijvoorbeeld wat eten brengen. En dan ga je slapen, met je walkie talkie naast je hoofd, in het geval ze je nodig hebben. Maar dat is gelukkig zelden het geval.

Zo leef je dus eigenlijk van dag tot dag en dat is eigenlijk best lekker. En als je op de laatste dag van je sessie bent aangekomen, wordt die afgesloten met een groots closing campfire. Alle counselors en directors vertellen daarbij hun “remember when’s…” en we zingen liedjes. Want zingen doen ze graag op camp. Voor het ontbijt en tijdens het dessert en dan nog op elk ander mogelijk moment. Maar, toegegeven, dat is eigenlijk best heel leuk.

Na twee weken was er zo’n closing campfire en de dag daarna betekende dat je zo snel mogelijk moest opruimen en schoonmaken en klaarmaken voor de volgende sessie zodat je toch een vrij weekend hebt. Dan was je om 4 uur klaar en op zondag om 11 uur moest je weer fris en fruitig klaar staan, want dan komt de nieuwe groep kinderen. Ook wel heerlijk hoor, zo’n weekend vrij!

En wat kan ik nog meer vertellen? Hoe ik fietste door de dining hall om een kitchen raid te voorkomen en de kinderen renden voor hun leven? Hoevaak ik heb geantwoord “it’s a lake” op de vraag of er vissen in het water zaten? Hoe we kinderen tijdens het weerbericht op de ochtendradio hebben wijsgemaakt dat het echt ging sneeuwen die dag? Hoe we dag in dag uit elk uur hetzelfde liedje hoorden/zongen: “ if you’re bouncing you’re not walking hold the rail, right side… If you’re bouncing you’re not walking hold the rail, right side… If you’re bouncing you’re not walking and you really should be walking if you’re bouncing your not walking hold te rail, right side!”. Hoe geweldig het is als een kind iets doet waarvan ie zelf zegt dat ie dat niet durft of kan? Of wil je weten hoeveel vissen je op een dag kunt vangen? Hoe je 7 uur op een rivier kunt doorbrengen zonder ook maar een kilometer vooruit te komen? Hoe het is om aangevallen te worden door een hert en stinkdier? Hoe slaap kindje slaap een diepzinnig liedje kan worden? Of misschien wil je weten hoeveel french toast sticks een meisje van 13 op kan eten? Hoe gevaarlijk het is om heel snel door een donker bos te fietsen zonder licht (want een licht op een fiets is blijkbaar heel grappig…)? Hoe leuk het is als alle kinderen in de dining hall opstaan en helemaal uit hun dak gaan op don’t stop believing – glee version? Hoe heerlijk cookie dough is, en dat het nog beter smaakt als je het net uit de vriezer gestolen hebt? En hoe je verliefd kunt worden op een plek en elke zomer terug wilt keren…

Ik kan je wel een miljoen redenen geven om op summercamp te gaan (al is het maar om een antwoord te krijgen op bovenstaande vragen), maar je moet het eigenlijk maar gewoon zelf ontdekken.

Op naar Summercamp 2011!

Groetjes,
Rian Hulscher

Eline werkte op een Summercamp in the USA!

Eline ging met het Summercamp programma van Travel Active naar Amerika en werkte daar een aantal weken op een summercamp. Lees hier hoe zijn haar tijd in Amerika ervaren heeft...

Een kleine 3 weken, nadat ik te horen had gekregen dat ik naar Camp DeWolfe mocht komen, was het dan zover, het grote camp USA avontuur ging beginnen. Samen met een andere Nederlander vloog ik naar NY en verbleef ik de eerste nacht in een hostel. De volgende ochtend 2 uur met de trein naar het kamp op Long Island.

Ik kwam er 2,5 week voordat het kamp ging beginnen aan en ik had nog geen idee wat ik die weken zou gaan doen. De eerste anderhalve week heb ik met een paar andere internationale counselors klussen gedaan op het kamp, schoonmaken, dingen reparen, verven enzovoorts. De week voor het kamp begon was het staffweek en zouden ook alle Amerikaanse counselors komen. Maar voordat die er waren moest ik al vertrekken voor mijn eerste cursus om officieel een zeilinstructeur te worden. De eerste cursus duurde 2 dagen en was een motorbootcursus ter voorbereiding op de echte zeilinstructeur cursus die daarop volgde. De zeilcursus duurde 4 dagen en was erg intensief met zeilen, toetsen, presentaties en opdrachten. Omdat ik al lang niet meer had gezeild kreeg ik een plan of improvement voor zeilen maar was ik verder geslaagd. Dit was verder geen probleem omdat ik die later nog kon halen. Tijdens de cursussen heb ik in de meest luxe huizen gelogeerd en was het een hele belevenis om echt bij Amerikanen thuis te slapen en te eten. Gelukkig hoefde ik deze cursussen ook niet alleen te doen, maar samen met Sanjay, mijn Hawaiiaanse mede-zeilinstructeur (hoewel ik na 1 dag al de kriebels van hem kreeg, was het wel fijn om niet helemaal alleen te gaan).

De zaterdag voordat kamp begon ben ik nog met internationale counselors (Mexico, Rusland, Ierland en Tsjechië) naar NYC geweest! Allerlei toeristische dingen gedaan, Empire State Building, Central Park en Times Square. En natuurlijk veel te veel geld uitgegeven aan shoppen. Maar wel een erg leuke dag.

Toen begon Camp DeWolfe, 5 weken met 2 sessies van 2 weken en 1 sessie van 1 week. Het is een christelijk kamp, waar kinderen met een scholarship via de kerk kunnen komen maar er zijn ook kinderen die gewoon voor het kamp betalen. De meeste kinderen blijven slapen maar er zijn ook een aantal daycampers. Er waren ongeveer 75 campers per sessie. Omdat ik niet christelijk ben was het voor mij even kijken hoe dat allemaal zou gaan met de kerk maar het viel allemaal erg mee. De kinderen moesten twee keer per dag naar chapel waar vooral veel liedjes werden gezongen en maar een aantal keren echt iets serieus gebeurde. Een dag op camp DeWolfe ziet er als volgt uit: 7.45 flagraising, 8.00 ontbijt, 8.30 cabin clean-up, 9.15 chapel, 10.00 activity 1, 11.00 activity 2, 12.00 lunch, 13.00 rest hour, 14.00 activity 3, 15.00 activity 4, 16.00 snack, 16.30 activity 5, 17.30 diner, 18.30 evening activities, 19.30 chapel, 20.00 snack. Bij de activities hadden de kinderen de keuze uit heel veel verschillende dingen waaronder, zwemmen, zeilen, dansen, boogschieten, knutselen, piano, djembe, challenge course en nog veel meer soms wisselende dingen.

De eerste sessie was het allemaal nog wennen hoe het allemaal werkte maar wel heel leuk. Gelijk de eerste avond moest ik al invallen in een cabin als counselor omdat er problemen waren met de oorspronkelijke counselor. Drie dagen heb ik bij de oudste meiden (12-15 jaar) geslapen. Heel erg leuk maar wel vermoeiend aangezien ze allemaal niet voor 12 uur gaan slapen en om 6 uur alweer op wilden staan om hun haar te stijlen en zich klaar te maken voor de dag. Daarna was er een nieuwe counselor die dat van mij overnam. Het zeilen zelf was een beetje een ramp omdat we het hele zeilprogramma opnieuw moesten opzetten. De eerste dag hadden we 15 kinderen die wilden zeilen en 2 tweepersoonsboten waarvan 1 lek was. Geen succes dus!!! Daarna hadden we kleinere groepen en konden we echt met het zeilen beginnen. Maar een paar dagen later bleek dat ze de zwemtest (die iedereen moest doen) waren vergeten toe te passen op de kinderen die wilden zeilen. Wat er op neerkwam dat ik een keer ben omgeslagen met twee jongens in mijn boot die niet konden zwemmen, bang voor vissen waren omdat ze nog nooit de zee hadden gezien en zich krampachtig aan de boot vast hielden. Gelukkig hadden ze wel zwemvesten aan en is het allemaal goed gekomen maar vanaf toen hebben we ook maar onze eigen zwemtest ingevoerd. Met alle counselors was het heel gezellig en leuk. Ook de Amerikaanse counselors tijdens deze sessie leren kennen. Varvara , een Russische staffcounselor, was jarig in de tweede week. Een kleine surpriseparty in onze cabin gegeven, wat uiteindelijk eindigde met slapen op het strand en ’s ochtends voordat iedereen op stond weer terug sluipen. Heel erg gezellig en elkaar beter leren kennen. Twee dagen later was Liz jarig, een Amerikaanse counselor. Geen surpriseparty dit keer maar we hebben nog wel buiten bij een cabin staan kletsen met veel staffmembers. Uiteindelijk is de director daarachter gekomen. En in het vervolg moesten we op tijd naar bed en mochten de jongens niet meer bij ons komen (wat zowiezo streng verboden was…).

Na de eerste sessie heb ik bij een Amerikaanse counselor gelogeerd, met nog een aantal anderen, en zo Long Island wat beter leren kennen. Echt relaxed zo’n dagje zonder kinderen. De tweede sessie ging al veel vlotter dan de eerste en die ging ook heel erg snel voorbij, als speciale activiteit konden de kinderen die muziek konden maken voor een jazz programma kiezen. Af en toe heb ik in een cabin geslapen omdat iemand een dag vrij had en zo alle campers ook goed leren kennen. In het weekend heb ik met 5 andere counselors nog een verkorte zeilcursus gedaan en ben ik nu officieel, US Sailing Instructor Level 1, heel erg stoer!. De laatste week van de tweede sessie was ik twee dagen vrij en kwamen mijn ouders me bezoeken. De eerste dag waren mijn broers ook mee en zijn we naar het uiteinde van Long Island geweest en hebben we lekker gegeten. De tweede dag heb ik alleen met mn ouders ook nog rondreden over Long Island bij leuke dorpjes gestopt en mooie dingen bekeken. Heel erg leuk om ze een paar dagen te zien en even wat anders te eten dan camp voedsel (lunch bestond vaak uit hamburgers, hotdogs of kipnuggets met overfrites en een beetje sla, diner uit kip met pasta of rijst en soms groente, niet echt heel lekker of gezond). De dag na de tweede sessie dat we allemaal vrij waren, zijn we met ongeveer 20 staffmembers naar een enorm waterpark gegaan, met glijbanen, zwembaden en banden. Heel erg leuk, vooral om in de lange rijen heel hard kampliedjes te zingen.

Toen was het alweer de laatste sessie. Bijna niet meer gezeild. Er waren ook nog maar twee kinderen die wilden zeilen en een aantal keer onweerde het waardoor we niet konden zeilen. Deze sessie heb ik ook bij andere activiteiten geholpen, challenge course, knutselen en dansen. Deze sessie was ook een speciale activiteit, marinebiologie. Tijdens de sessies gingen de cabins ook op verschillende trips waaronder musea, fruit plukken, kamperen, kanoën en hiketochten. De laatste dag moest er veel afscheid genomen worden van de campers, waarvan sommige alle sessies waren geweest. Die avond hebben we nog staffdiner gehad bij een chinees/japans restaurant, heel erg gezellig! Ook nog gebowld die avond. De rest van het weekend nog op het kamp rondgehangen en zondag al afscheid genomen van de meeste Amerikaanse counselors. Ik bleef nog een week langer op het kamp met veelal internationale staff en heb allemaal leuke dingen in de omgeving gedaan. Daarna stond mijn trip op het programma, samen met Rocky (van Long Island zelf) en Varvara ging ik naar de Niagara Falls en Washington DC. Eerst de nachtbus naar Niagara Falls genomen en daar alles bekeken. Heel erg indrukwekkend en zeker een aanrader. Toen met de trein terug naar NY daar een nacht geslapen en de volgende dag door naar Washington DC met de bus. Hier zijn we ook twee nachten geweest en alle toeristische dingen bekeken, Obama de groeten gedaan en alle memorials bekeken. De hostels die we hadden waren allemaal erg leuk, maar lagen allemaal in een beetje vage achterbuurten waar je liever niet te lang rondliep. Maar alles overleeft en weer een ervaring rijker. Aan het einde van de trip ben ik met Varvara nog drie nachten bij een Brittany en Briannah geslapen die ook counselors waren op het kamp. Daar in de buurt nog naar de bioscoop en een gamehall geweest, pizza gegeten en appeltaart gebakken (Nederlands succesje!).

En toen waren de 10 weken alweer om en was het tijd om naar huis te gaan. Alleen in het vliegtuig terug was niet zo gezellig en ik was erg blij om iedereen weer te zien. Nu zit ik hele dagen op skype en facebook om met iedereen in contact te blijven, en misschien volgend jaar nog een keer!!!

Groetjes Eline!!!

Ps: Bekijk hier ook mijn foto's!