CANADA HERE I COME!!

Yvette ging15 maandenwerken en reizen door Canada met het Work & Travel Programma van Travel Active. Terug in Nederland wil Yvettevoorgoed terug naar Canada.. Lees hier waarom!


Mijn keuze is al snel gemaakt als ik de site van Travel Active bekijk. Eén jaar werken en reizen door Canada!!! Het land van de beren, zalm, bergen en vele meren. Travel Active zorgt voor je visum, ticket en verzekering. Het enige wat ik moet doen is mijn backpack inpakken en Canada HERE I COME!!

Ik kom aan in The Big City Vancouver, de stad met hoge gebouwen en omringd met bergen en de zee. Na een kort verblijf in Vancouver reis ik verder naar Kelowna, in de Okanagen Vally, 'the place to be' in de zomer. Kelowna staat bekend om zijn warme en lange zomers, verschillende buitensporten, vele wijngaarden en een geweldig groot meer wat 'maar' 135 kilometer lang is en 5 kilometer breed.

In het hostel waar ik verblijf werk ik 20 uur in de week als receptioniste / telefoniste en krijg gratis accommodatie. Ik werk samen met Australiërs, Nieuw Zeelanders en natuurlijk Canadezen. In mijn vrije tijd gaan we vaak met z'n allen barbequen, stappen, kamperen in de omgeving en relaxen aan het strand. In de zomermaanden werk ik ook nog in een wijngaard samen met de eigenaar en zijn familie. Lekker in de buitenlucht bezig zijn tussen de druiven. Ik begin vroeg in de morgen met als gevolg dat ik ook al rond de middag klaar ben, dit in verband met de hitte overdag.

Tussen het werken en feesten door ben ik ook verschillende keren naar de Rocky Mountains National Park gereden met plaatsen zoals Banff, Jasper en Fernie. Onderweg kwam ik beren, rammen, berggeiten en vele herten tegen. In één woord gewoon awesome. Maar dat was nog niet alles, ik passeerde glaciers en mijlen hoge 'mountains' met de sneeuw nog op de toppen. Ik keek mijn ogen uit zo geweldig mooi is het!

Eén van de vele gebeurtenissen tijdens mijn verblijf is de 6 maanden werken als Assistent Manager in een hostel in het beste ski gebied van Canada, 'Big White'. Werken, elke dag skiën en lots of parties. Wat wil je dan nog meer?

Bijna twee maanden geleden ben ik terug gekomen uit Canada, ik heb er 15 maanden gewoond, gewerkt en gereisd. Het is een prachtig land met super aardige en vooral gastvrije mensen. Ik heb geen minuut spijt gehad dat ik die stap heb gezet. Ik heb er veel van geleerd en veel ervaring opgedaan.

Mijn volgende stap is om terug te gaan naar het mooie Canada maar dan onbeperkte tijd!

Yvette Roset

Quirijn is nog steeds onder de indruk van het fascinerende en gastvrije Canada

Quirijnging op reis in Canada met hetWork & Travel programma van Travel Active. Hijis nog steeds onder de indruk van dit fascinerende en gastvrije land en schreef daarom graag zijn reisverhaal!

Canada het land van ongerepte natuur en wildernis

Waarom Canada? Vragen mensen me wel eens, een echte reden heb ik hier niet voor. Toch zat dit land altijd in mijn hoofd als het land om een keer te gaan reizen. Ik stelde me dit land voor als ongerept met echte wildernis en veel dieren. Na het halen van mijn HBO diploma wilde ik het liefst meteen gaan, maar had ik niet genoeg geld. Daarom besloot ik eerst een tijd te gaan werken, zodat ik dat in Canada niet perse hoefde te doen en meer kon reizen.

Toen ik genoeg gespaard had kon het avonduur beginnen, alleen op reis door Canada. Met het vliegtuig naar Vancouver, om daar eerst even te wennen aan het land en het alleen zijn. Ik ging voornamelijk naar Canada voor de natuur, ik wilde op een boerderij werken en de Alaska Highway rijden, maar echte plannen had ik niet. Van de enorme afstanden had ik toen nog geen idee, maar al snel kwam ik erachter dat de auto hét vervoer middel is. Na een tijdje met de bus en trein te hebben gereisd kocht ik in Alberta een minivan. Ik had mijn bed altijd bij me en kon gaan waar ik wou. Dit gaf een geweldig gevoel van vrijheid, op reis richting Alaska tot aan de Noordelijke IJszee. Onderweg genietend van de bergen, meren, rivieren, bossen, de mensen die ik tegenkwam en het gevoel onderdeel te zijn van het land.

Van mensen in een hostel op de Queen Charlotte Islands hoorde ik over een programma om vrijwilligerswerk te doen op boerderijen. Mijn eerste ervaring hiermee was geweldig, op een klein eiland bij een gezin met een paar hectare grond en wat dieren. De rest van het eiland was nog ongerept, we werkten elke dag een paar uur in ruil voor kost en inwoning. 's Middags waren we vrij om het eiland te verkennen, te kajakken of te luieren. Op deze manier werken op verschillende boerderijen was voor mij een ideale manier om mijn reis te plannen en tegelijk het echte Canada te leren kennen.

Na de zomer en een korte herfst begon de winter, een echte Canadese winter. Aan het begin van de winter was ik aan het werk in Churchill aan de Hudsonbaai. Inmiddels had ik heel wat van het land gezien met als hoogtepunt de vele dieren die hier thuishoren. Zwarte beren, grizzlyberen die op zalm vissen, elanden met jongen, coyotes, stekelvarkens, rendieren, walvissen en nog veel meer. Maar in Churchill zag ik voor het eerst ijsberen in het wild. Regelmatig ging ik met de auto op pad en elke keer was het weer fascinerend om deze beesten te zien, ik kon er uren naar kijken.

Tijdens mijn reis heb ik Canada helemaal doorkruist van zuid naar noord en van west naar oost. Wat een groot en divers land is dit, elk gebied is uniek en elk jaargetijde laat weer iets anders van dat gebied zien. Een jaar lijkt lang maar voor een land als Canada is dat het zeker niet. Door het vele reizen en werken op verschillende plekken heb ik veel mensen ontmoet. Hierdoor heb ik het land echt leren kennen als gastvrij, easygoing, uitgestrekt en met een geweldige natuur.

Groeten Quirijn

Suzan bedankt Australië voor de geweldige tijd!

Suzanging met het Work & Travel Programma naar Australië. Ze is een onvergetelijke ervaring rijker! Uit haar reisverhaal blijkt waarom dat zo is.

Ik wil nog niet studeren, 6 jaar middelbare school en 8 jaar basisschool, het is wel even mooi geweest. Studeren kan altijd nog, reizen niet. Straks ben je te oud voor een Working Holiday Visum voor Australie. Dat wil ik namelijk, een jaar lang werken en reizen in het eindeloos mooie Australie. Ze spreken er Engels (wel zo makkelijk) en het is erg populair onder de jongeren (wel zo gezellig). De bijeenkomst van Travel Active heeft me alleen nog maar enthousiaster gemaakt, ik wist het zeker. Een goede organisatie als back-up en een leuke groep om de eerste week mee door te brengen. Nu alleen paps en mams nog. Vooral de zekerheid van Travel Active, die 24 uur per dag voor je klaar staan, alle belangrijke papieren samen met je regelen en een kantoor hebben in Sydney, gaf m'n ouders een rustig gevoel. Even een zomertje hard werken en dan 2 september vertrekken.

Ik ben snel goede vriendjes geworden met Sydney, mijn nieuwe thuisbasis. Binnen een week heb ik en een leuk baantje gevonden en een leuk kamertje in de leukste buurt van deze inmens grote stad, namelijk Bondi. Het voordeel van het visum is dat ik mag werken en daarvoor dus betaald krijg, helemaal legaal. Nu kan ik en wonen hier en geld sparen voor mijn toekomstige travels. Tijdens mijn werkperiode in een gezellige lunchroom op Castlereaghstreet, doe Spiros de groetjes als je er ooit mag komen, heb ik de Australische inwoners goed leren kennen. Het zijn zulke vriendelijke, relaxte mensen. Ik word er zelf helemaal relaxed van. De standaard openingszin is inmiddels: ‘hey, how ya going'. Ook zeggen mijn Braziliaanze collega en ik vaak: ‘cheers', ‘Ta', en natuurlijk de gouwe ouwe ‘No, worries'. Want hoe druk de werkende mensen het ook hebben er zijn geen zorgen. Na vier maanden heb ik genoeg Australische dollars verdiend. Het afscheid van mijn internationale vrienden valt zwaar. Ookal komt iedereen ergens anders vandaan, we zitten allemaal in het zelfde schuitje en je maakt snel vrienden voor het leven. Ik heb zoveel van ze geleerd en zal ze niet snel vergeten. Ik kan nu de Braziliaanse samba dansen, Franse crepes bakken, in het Duits een biertje bestellen en ik weet hoe Israelische BBQ smaakt. Maar het is tijd dat ik wat ga zien van het land, wat een stukje groter is dan heel Europa bij elkaar.

Op de planning staan onder andere, Melbourne, Tasmanie en de Oostkust. Ik start met ‘the Great Ocean road' en maak voor het eerst kennis met kangaroes en koala's, een goed begin.

Op Tasmanië beklim ik vervolgens Cradle Mountain en heb ik ‘Wineglass Bay' met open mond bewonderd. Omdat ik geen rijbewijs heb en nog geen vrienden waar ik mee kan reizen, doe ik alles met georganiseerde tours. De ouders zijn inmiddels gearriveerd en samen doen we de Oostkust, een aanrader zeker met je ouders, kunnen ze je weer een keer lekker verwennen. Je leert erg waarderen wat zij eigenlijk allemaal voor je doen. Vanwege de regen aan de Oostkust, besluit ik de gok te wagen en vlieg ik naar Perth. De Westkust is in een woord waanzinnig! Veel minder toeristisch en er zijn nog veel onontdekte diamantjes. Zoals het prachtige Karinjini NP, waar we elke dag zwemmen in het helderste water en buiten op een matje slapen, het ultieme outback-gevoel.Ik zie te veel prachtige dingen om op te noemen, maar wat ik niet snel vergeet is de gezelligheid met zoveel verschillende nationaliteiten en de verhalen en liedjes die voorbij komen. Ik heb tranen gelachen, uit volle borst Ierse liedjes gezongen, kampvuren gemaakt, mudcrab gegeten, van rotsen gesprongen en een onvergetelijke tijd gehad. De westkust is een echte aanrader. Mijn reis eindigt vervolgens in het tropische Darwin, waar ik nog even kan genieten van de ontzettende relaxte, aardige, gastvrije, grappige, behulpzame, lieve Australiërs. Hopelijk ben ik een beetje op ze gaan lijken.

Het enige wat ik elke dag weer denk is: ‘Waarom ben ik daar ooit weggegaan?'. Natuurlijk moet het echte leven weer beginnen, maar ik mis Australie zo. Het is fijn om je familie en vrienden weer te zien. Maar ze weten niet waar je het over hebt, ze kennen je nieuwe vrienden niet, ze zeuren weer, alles is weer zo Nederlands en gewoon. Het is flink aanpassen geblazen de eerste weken, maar ik begin steeds meer te realiseren dat ik een waardevolle ervaring rijker ben. Ik zie in wat ik heb geleerd en wat ik daar aan heb in mijn Nederlandse leventje. De stap om nu weer te gaan reizen is heel erg klein, ik heb het gevoel als ik of ik alles aan kan. Ik wilde zelfstandig worden en ik sta nu stevig op mijn eigen twee benen. Mijn missie is geslaagd.

Australie, ik wil je graag hartelijk bedanken dat ik jouw inwoners mocht leren kennen, op jouw bodem mocht staan, in jouw water mocht zwemmen, jouw bier mocht drinken, jouw kangaroes mocht aaien en eten, jouw bergen mocht beklimmen en jouw geweldige impact die je op mij hebt gehad.

Groetjes Suzan

Stefan bleef na zijn terugkomst in Nederland nog steeds links lopen..!

Stefanging samen met een paar vrienden met het Work& Travel Programmavan Travel Active naar Australië. Lees hieronder het verhaal van Stefan 'Down Under'

Na 6 jaar geblokt op school te hebben, was ik helemaal klaar met die schoolbanken. Bij toeval las ik de nieuwe brochure van Travel Active in mijn vakantie en ik ben eigenlijk vanaf moment 1 al verkocht. Na kort overleg besloot ik samen met mijn oud klasgenoot en buddy Remco, Down Under te vertrekken, omdat we niet zo goed wisten wat we nu wilden gaan studeren.

Na een jaar lang voorbereiden vertrekken wij dan eindelijk op 17 oktober richting Australië en we hebben er allebei erg veel zin in, maar zijn allebei ook best wel zenuwachtig. Het afscheid van onze familie en vrienden valt ons erg zwaar en wij stappen het vliegtuig in met een dikke brok in onze keel. Na een korte tussenstop in Londen en een 13 uur durende vlucht stappen we toch vol enthousiasme weer uit op het vliegveld van Singapore. Hier krijgen wij een rondleiding door de stad wat we door onze jetlag maar half meemaken, maar ondanks dat erg interessant vinden! Helaas moeten we de volgende dag Singapore alweer verlaten met een nog mooiere bestemming voor de boeg, namelijk Sydney.

Eenmaal uitgevochten met de douane van Australië worden we opgevangen door een meneer van een pendelbus die ons naar het hostel in het centrum van Sydney brengt. In dit hostel krijgen we tips en presentaties van mensen die bij het Work en Travel Company in Sydney werken. Remco en ik hebben onze route al globaal uitgestippeld, dus we weten wel ongeveer wat we willen doen, namelijk een auto kopen en dit prachtige eiland rondscheuren! Eerst nog een week lekker doorzakken op Bondi Beach om Sydney te bewonderen en dan langs de kust naar boven. Een auto hebben we met niet al teveel moeite voor een mooie prijs op de kop getikt en ons eerste uitstapje is naar The Blue Mountains ten westen van Sydney. Onderweg blijft het prachtige landschap en het mooie weer ons maar verbazen en dit heeft een positieve invloed op het enthousiasme die al in overvloed aanwezig is. In The Blue Mountains zijn we een paar dagen gebleven en daarna vervolgen wij onze reis richting het Noorden. Onderweg nog een aantal mooie toeristische plaatsen bezoeken totdat we bij de volgende metropool Brisbane terechtkomen.

Hartstikke leuk die steden, maar je moet er niet te lang blijven want dan word je gek van al die drukte. Wij houden meer van de natuur en de wildlife dus we besloten weer door trekken naar onze grote droom waar wij al zoveel over gehoord hadden, namelijk het Great Barrier Reef. We hebben in Airlie Beach een cruise geboekt die je langs de mooiste plekjes van het rif brengt. Ook duiken in het rif hoort bij onze cruise en dat is zeker een aanrader, want je zwemt in een prachtige omgeving met schildpadden, koraalhaaien, roggen en schitterende vissen.

Na dit avontuur besluiten wij om door te trekken naar de stad Cairns helemaal in het noorden. Deze afstanden zijn enorm maar we hebben niet echt het idee dat we ons vervelen ofzo door de vele uitstapjes en stops op de mooie plekken. In Cairns is het volop zomer dus dat betekent 45 graden, maar wij moeten zo langzamerhand toch eens op zoek naar werk. Geen probleem, want in Cairns komen wij in een perfect fruitplukseizoen aan waar veel boeren op zoek zijn naar backpackers die fruit willen plukken op hun boerderij. Het lijkt ons allebei een mooi moment om te beginnen met werken en over zwaar werk doen wij niet zo moeilijk. In deze periode plukken we alles van limoenen tot mango's en van bananen tot sinasappels. Erg zwaar werk zo in de zon maar onze payslips maakte een hoop goed! Omgerekend verdienen wij als 18 jarige een riante 10 euro in het uur.

In januari startte het regenseizoen en wij hebben eind januari een vlucht van Melbourne naar Auckland, Nieuw Zeeland geboekt die wij zeker niet willen missen. We legden de lange reis nog een keer af en vlogen vlak erna richting Nieuw Zeeland, waar we 5 weken willen blijven. Nieuw Zeeland is nogal wat kleiner dan Australië, maar zeker niet minder mooi. We huren een auto op het Noordereiland en trekken het eiland kriskras door. Een hoogtepunt en zeker aan te raden is zwemmen met dolfijnen in het noorden, maar goed zo kan ik wel dingen aan blijven raden want alles is zo mooi en zo schitterend dat je er bijna aan gewend raakt. Op het Noordereiland mag je ook niet vergeten om een skydive te doen in Taupo want dat is supermooi en relatief goedkoop!

Drie weken later nemen wij de veerpont naar het Zuidereiland en huren daar weer een auto voor de overige twee weken. We hebben geen plannen om te werken in Nieuw Zeeland en zien het dan ook als een grote vakantie in een vakantie. Het Zuidereiland is nog weer wat woester dan het Noordereiland en doet ons allebei sprookjesachtig aan. We hebben allebei al veel van Europa gezien, maar niets is te vergelijken met het landschap van Nieuw Zeeland.

Na deze grote vakantie vliegen wij weer terug naar Melbourne waar onze auto op ons staat te wachten. We vinden in Melbourne een leuk baantje als deur-aan-deur energieverkopers en we worden met dit baantje met een groep backpackers door de hele staat gestuurd om groene stroom te verkopen. Na twee maandjes werken willen wij weer verder om de grote overtocht richting Perth te maken samen met een stel van het energiebedrijf (ook 2 Nederlanders). Het kost ons een week om van oost naar west te komen en reizen langs the Great Ocean Road en vervolgen onze reis dan door de woestijn. Als je dan denkt dat je naar een andere planeet bent gereden duikt de metropool Perth op. Een hele gezellige stad waar wij werk vinden als keukenhulp in een peperduur Casino. Hier verdienen wij weer het nodige geld dat wij nodig hebben voor onze terugreis die deels door Azië loopt. We vliegen namelijk weer terug op Singapore, maar blijven dan nog een maand in Azië. Van Singapore nemen wij de trein richting Maleisië met als eindbestemming Kuala Lumpur. Een prachtstad waar we maar 3 dagen voor hebben. Onze reis vervolgd zich door Maleisië en Thailand en uiteindelijk belanden we in Bangkok vanwaar wij terug naar huis vliegen. Hoogtepunten in Azië zijn onder andere het beklimmen van de Petronas Twin Towers, tijgers aaien, olifanten berijden en de schitterende treinreis. We hadden graag langer gebleven, maar we verlangden ook weer naar onze familie en vrienden die ons trouw op het vliegveld staan op te wachten. De volgende ochtend lijkt het alsof je wakker wordt van een lange droom, gelukkig hebben we 3500 foto's gemaakt.

Eenmaal thuis blijf ik links lopen, maar toch voel ik me wat zelfstandiger na deze lange reis. Nu alweer een half jaar thuis en ik wil alweer zo graag terug.

Roy gaf voor langere tijd Engelse les in China!

Ray gaf Engelse les in China! Na in maart van vorig jaar te zijn afgestudeerd, beslootRoy eerst een half jaar te werken om zo geld te sparen voor het Teach & Travel programma van Travel Active in China. Lees hier de ervaringen van Roy in China:

De eerste maand / trainingscursus
Begin augustus vertrok ik richting Beijing, waar we voor een kleine maand een lerarencursus kregen. We kregen uitgelegd hoe we het beste een klas konden controleren, hoe je moet 'acteren' als leraar naar een groep en individu toe, hoe je lessen het beste kan voorbereiden, etc. In de laatste week kregen we een 'teacher's practise', waar we daadwerkelijk les moesten geven aan een groep (15 à 25) leerlingen, die vrijwillig een week eerder begonnen met school. Wij, als leraren, werden verdeeld in groepjes van drie en allen moesten gedurende een week 15 à 30 minuten per dag lesgeven. In de middag vond er een evaluatie plaats, waar we werden beoordeeld op verschillende punten, zoals stemvolume, de plaats die je innam in de klas, overtuigingskracht, kwaliteit van je bordwerk, aandacht die je gaf aan alle studenten, etc.

Ik zelf zou in principe eerst met 3 andere leerlaren naar mijn school gaan waar ik les zou gaan geven. Op het laatste moment zou ik alleen moeten gaan omdat niet meer leraren nodig hadden. Op het moment dat we al in de bus zaten richting Zhongshan zou er dan toch nog een andere leraar worden geplaatst op mijn school, die op dat moment al in een andere bus zat naar Dongguan. Tja, dat was een duidelijk China moment.

Mijn school
Ik gaf les op een kleuterschool 'Sunshine Land Kindergarten' in Zhongshan, een stad die tussen Guangzhou, Macau en Hongkong ligt. Op de school zitten kinderen vanaf 2 ½ t/m 6 jaar. Dit betekent dus dat de leerlingen minimaal 3 jaar op deze school zitten. De school heeft vooral leerlingen waarvan de ouders een bovenmodaal salaris verdienen. Er wordt dan ook veel geëist van de leraren, al moet ik zeggen dat ik daar als 'buitenlander' weinig van heb gemerkt.

Er zitten ongeveer 400 leerlingen op de school. Er is een baby-class (2 ½ t/m 3 jaar), small-class (3 t/m 4 jaar), middle-class (4 t/m 5 jaar) en een big-class (5 t/m 6 jaar). Per leeftijdscategorie is er één 'Engelse' klas en twee à drie Chinese klassen. Ik gaf in de ochtend les aan de 'Middle English class' en twee keer een half uur per week aan drie 'Middle Chinese class'. In elke klas zitten ongeveer 30 kinderen.

Het dagelijkse lesschema voor de kinderen was als volgt:

8.40 t/m 9.00: luisteren naar een Engels bandje, waarbij de kinderen de zinnen moesten nazeggen.
9.00 t/m 9.25: Engelse les aan groep 1 (± 15 leerlingen)
9.25 t/m 9.30: plaspauze en water drinken
9.30 t/m 9.55: Engelse les aan groep 2 (± 15 leerlingen)
9.55 t/m 10.10: snacktijd (meestal fruit)
10.10 t/m 10.55: oefeningen, zoals rolschaatsen, klimmen, voetballen, etc.
10.55 t/m 11.05: Engelse les aan alle leerlingen
11.05 t/m 11.30: lunchpauze
11.30 t/m 14.30: slapen
14.30 t/m 15.00: aankleden, bedden opruimen
15.00 t/m 16.30: Chinese les
16.30 t/m 17.30: ophaaltijd door ouders

Tot aan de lunchpauze moet je in de klas blijven. Daarna ben je vrij om naar huis te gaan, maar om 14.30 wordt je weer verwacht op school. Van 14.30 tot 15.30 heb je dan tijd op school om lessen voor te bereiden, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik in de meeste gevallen aan het internetten, puur omdat ik geen uur nodig had om een les voor te bereiden. Van 15.30 t/m 16.00 gaf ik dan Engels les aan een van de drie andere Middle classes (vrijdag van 14.50 t/m 15.20 en 15.40 t/m 16.10). In mijn 'ochtendklas', moest ik om 16.30 zijn, dit omdat tot ziens te zeggen tegen de kinderen en ouders.

Het lesgeven zelf is heel leuk, de meeste kinderen zijn wel enthousiast wat betreft het leren van de taal, waarbij ik moet zeggen dat je het wel echt leuk moet maken. Woordjes leren met flashcards werkt niet echt goed, vooral omdat dit een beetje saai voor ze is. Het beste is alles een beetje 'verrassend' te presenteren, dus met echte objecten; objecten in een tas doen, waarbij de kinderen moeten raden wat het is; een competitie, waarbij de kinderen punten kunnen verdienen bij een goed antwoord, etc.

Zhongshan
Zhongshan is een 'kleine' stad met ongeveer 1 miljoen inwoners, dat redelijk ontwikkeld is. De stad ligt in de Guangdong provincie, wat een van de rijkste provincies van China is. Het is een prima stad in te wonen, maar verwacht niet teveel toeristisch attracties. Er zijn wel genoeg uitgaansgelegenheden en winkelcentra, dus je hoeft je zeker niet te vervelen. Wat ook ideaal is, is dat de meeste andere 'buitenlandse' leraren geplaatst zijn in de buurt van Zhongshan. Natuurlijk ga je ook heen voor de Chinese cultuur en / of het leren van de taal, maar ik persoonlijk vond het wel prettig zo nu en dan Engels en / of Nederlands te praten.

Ik moest het appartement delen met de andere 'buitenlandse' leraar (die toevallig ook Nederlands was). De woonomgeving van ons appartement was prima, zowel qua ruimte als locatie. Het was 5 minuten lopen naar school en 10 a 15 minuten met de taxi richting centrum (barstraat). Het appartement zelf was behoorlijk luxe, 2 slaapkamers, redelijk grote keuken en een prima woonkamer. Tussen onze school en ons appartement zat een supermarkt (waar je alles kan krijgen), een dumplingszaak (gestoomde bolletjes deeg met vlees, wat ik bijna elke dag voor lunch had) en een aantal kleine zaakjes, zoals een cd-zaak, bloemenzaak etc.

Op 15 minuten lopen (of 3 minuten met de motortaxi) zit het behoorlijk grote winkelcentrum (Da fu Jen), waar je echt alles kon krijgen, al was het wel wat meer prijzig dan andere plekken in de stad. Naar het centrum toe, nam ik vaak een taxi of motortaxi. Omgerekend koste een taxi naar de barstreet / centrum ongeveer 13 Yuan (1,30 Euro) en een motortaxi 6 Yuan (0,60 Eurocent), dus dat viel wel mee.

Over het algemeen is alles veel goedkoper dan in Nederland, behalve merkelektronica (Sony, Philps, etc.) en uitgaan (bier, whiskey). Deze prijzen kwamen enigszins overeen met de Nederlandse prijzen. Andere dingen, zoals eten, kleding, dvd's (0,40 eurocent!!!) en massages zijn veel goedkoper dan in Nederland. Het loon van 2000 Yuan (200 euro) is normaal gesproken genoeg, al moet je dan natuurlijk niet elke dag op stap gaan.

China
Wat betreft mijn eigen ervaringen kan ik zeggen dat de mensen in China over het algemeen zeer behulpzaam zijn. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met het feit dat ik een buitenlander was en ze daardoor extra behulpzaam zijn. Qua communicatie liep het niet echt lekker: helaas spreken de meeste Chinezen geen Engels en helaas spreek ik (nog steeds) geen Chinees. Maar goed, met veel gebaren kun je vaak wel duidelijk maken wat je bedoelt.

Van het land zelf heb ik aardig wat gezien, al had ik niet veel tijd om te reizen, omdat China te groot is om een weekendje weg te gaan. Echter in de vakanties (October holiday, Nieuwjaar en de laatste 2 weken) heb ik wel aardig wat gezien van het land. Behalve de grote steden in het zuiden ben ik tijdens de October Holiday naar Guilin en Yangshao geweest, wat beide ongeveer 14 uur met de bus was. Van beide steden kan ik ook zeggen dat het absoluut de moeite waard is. Verder ben ik nog in Shanghai en Beijing geweest, waar natuurlijk ook genoeg te doen is.

Groetjes,

Roy

Voor Eef is Nieuw-Zeeland een beetje thuis!

Eefging met het Work & Travel Programma van Travel Active 8 maandenreizen en werken in Nieuw-Zeeland. Lees hier haar kiwi-ervaring:

Nieuw-Zeeland is nog steeds een beetje thuis...

Het is maandagochtend, drie september.Ik ben nu al een uur aan het werk en de frustratie begint zo langzamerhand behoorlijk op te lopen. Een kwartier later plof ik zuchtend op de grond: dit wordt echt HE-LE-MAAL niks.Met een weekend van gelukwensen, feestjes en afscheid nemen achter de rug sta ik voor mijn zwaarste taak tot nu toe: het inpakken van mijn tas. Ik ben ondertussen meer dan bereid de hele onderneming op te geven, maar dan realiseer ik me weer waar ik het voor doe. Morgen vertrek ik voor acht maanden naar Nieuw-Zeeland!

Na een reis van drie dagen kom ik aan in mijn hostel in Auckland. Ik ben van plan een paar maanden hier te blijven om geld te verdienen, dus ik ga meteen op zoek naar een flat en een baan. De eerste is al snel gevonden: op mijn derde dag in de stad kan ik in mijn nieuwe 'huis' trekken. Mijn vijf flatmates zijn een waardevolle bron van informatie en gezelligheid, en als ik na twee weken ook nog eens een baan in een Engelse pub heb gevonden, voel ik me helemaal thuis in Auckland.

De maanden vliegen voorbij en dan is het ineens december. Eigenlijk tijd om de stad achter me te laten, want na vier maanden in Nieuw-Zeeland te hebben doorgebracht heb ik nog maar weinig van het land gezien. Dan komt één van mijn workmates met de oplossing: waarom blijf ik niet gewoon nog even plakken? Dan kan ik gezellig de feestdagen meevieren, bedenken waar ik precies heen wil en aan het thuisfront laten weten dat ik gewoon nog een jaartje langer blijf! Zo gezegd, zo gedaan. Mijn eerste 'zomerkerst' vier ik in Auckland met mijn vrienden en half januari trek ik eindelijk de wijde kiwiwereld in.

Op mijn trip over het Noordereiland doe ik veel van de bekende toeristische attracties aan: ik zit in natuurlijke hotpools in Taupo, wen langzaam aan de zwavellucht van Rotorua, vergaap me aan het blauwe water in de Bay of Islands en aan de glowworms in Waitomo, zie als eerste ter wereld de zon op komen op de East Cape, voel me klein naast de bergen in Tongariro en groot op de set van Hobbiton in Matamata. Totdat ik met Wellington op het zuidelijkste puntje van het Noordereiland ben aangekomen en het tijd is om weer aan het werk te gaan.

In 'windy Welly' breng ik een aantal maanden door als fundraiser voor Red Cross, waarna ik met de ferry oversteek naar het Zuidereiland. En was ik al onder de indruk van het natuurlijk in het noorden, hier is alles nog veel spectaculairder! Met de bus reis ik eerst naar Abel Tasman National Park en dan langs de ruige westkust naar beneden. Ik doe een gletsjerhike in Franz Josef en trotseer de beruchte 'sand flies' in Milford Sound. Om me vervolgens in Queenstown aan een elastiekje van een 134 meter hoge brug te storten! In Akaroa gaat een oude wens in vervulling als ik met de zeldzame Hector dolfijnen mag gaan zwemmen. Via Christchurch terug naar Wellington om afscheid te nemen, en dan is het veel te snel twaalf december: tijd om terug naar huis te gaan.

Eenmaal thuis gekomen fiets ik vrolijk aan de linkerkant van de weg, snap ik niks van Euromuntjes en moet ik mezelf er steeds aan herinneren schoenen aan te trekken voordat ik de deur uit ga. Gelukkig went alles weer na een tijdje, net zoals die eerste weken in Auckland ook een beetje vreemd waren. Maar sommige dingen blijven, zoals de Kiwimuziek op mijn mp3-speler en de rare woorden waarvan mijn vrienden ondertussen de betekenis wel geleerd hebben. Want Nieuw-Zeeland is nog steeds een beetje thuis en dat zal altijd zo blijven.

Groetjes Eef

Marcel genoot van zijn avontuur in Canada!

Marcel ging op avontuur in Canada met hetWork& Travel Programma van Travel Active.
Lees hier zijn reisverhaal!

Wat zul je nooit vergeten? Ik zal nooit vergeten hoeveel dichter de mensen bij de natuur staan dan dat wij dat in Nederland ooit nog zullen meemaken. Waarom heeft Canada jouw hart gestolen? Het is een land waar zoals rust in de mensen als in de natuur te vinden is. Vanaf jonge leeftijd al heeft natuur mij geïntrigeerd. Extremen en avontuur spraken mij aan. Ik wilde weg uit het benauwende Nederland en eropuit trekken. Canada is een westers, uitgestrekt en ruig land wat mijn aandacht al snel greep.

Na het slagen van mijn vorige school werkte ik een half jaar om wat zakgeld te verdienen en voorbereidingen te treffen. Begin maart lande ik dan eindelijk in Vancouver. Voor mij was het moeilijk te manoeuvreren in een grote wereldstad. Ik kwam immers uit de poldergebieden. Maar de 3 geboekte dagen in het hostel gaven me weer wat overzicht.

Al snel vertrok ik richting Vancouver Island waar ik 3 weken als echte backpacker leefde. Je bent snel in contact met de bevolking. In eerst instantie werd ik achterdochtig van de grote interesse en behulpzaamheid van de bevolking, ik dacht dat ze iets van me wilden. Maar al snel realiseerde ik me dat de mensen gewoon zijn zoals ze zich voordeden. Behulpzaam, sociaal, vriendelijk en goed gehumeurd.

Na 3 weken verliet ik BC en reisde met de Greyhound naar Alberta waar ik een aantal kennissen had. Ik stationeerde me net buiten de Edmonton waar ik al snel werk had gevonden op een Cowboy Ranch. Hier brak het grote lang verlangde avontuur van mijn reis aan. Het was de grootste Ranch in die omgeving, met veel paarden, texas longhorn koeien en bizons. Overdag werkte ik hard in het bedrijf met verschillende klussen als houthakken, hekken repareren en paarden trainen. Het was een bijzondere familie. Als het uitkwam dronk ik samen met de jongste van de familie rustig tussentijds een fles whisky weg. Geweren ontbraken ook niet, een aantal keer maakten we jacht op het overschot aan bevers die een bedreiging vormden voor de rivieroevers of soms schoten we doelloos doosjes patronen leeg op lege bierflesjes.

Slapen deed ik buiten in mijn toen net gekochte Chevrolet truck. Wanneer ik ‘s avonds nog even nazat bij het warme kampvuur om de bijzondere omstandigheden te realiseren luisterde ik naar het gejank van coyote en wolven die nog op geen vijfhonderd meter van me vandaan de jacht maakten op klein gedierte. Ik werd ochtends wakker en zag regelmatig vanuit mijn bed herten, coyote en vossen bij de oevers van de rustige rivier drinken.

Deze familie was er èèn uit duizenden wat zorgde voor verbazingwekkende leuke maar ook minder leuke gebeurtenissen. Ik werd niet dik betaald maar de enorme ervaringen en gebeurtenissen waren meer waard en zijn nog steeds onbetaalbaar. De Ranch waar ik werkte was niet alleen een mooie Ranch met alle idyllische omgevingen erop en eraan, maar was tegelijkertijd een camping. In de zomermaanden konden toeristen hier slapen in een loghouse of met hun eigen caravan of tent. Vele taken werden aan mijn toevertrouwd en ik had mijn eigen tijdsindeling. Ik heb veulens zien opgroeien, bizons geschoten voor vlees en texas longhorn koeien gedreven. Soms als ik geen zin meer had in werken zadelde ik een paard en ging een tijdje rijden. Ik zal nooit meer vergeten wat een euforisch gevoel van vrijheid dat gaf als je zo hard mogelijk door de grote prairies van de Ranch reed.

Na een aantal zeer bijzondere maanden daar te hebben gewerkt ben ik verder gegaan. Samen met mijn vriendin die 2 maanden over kwam vanuit Nederland maakten we samen een onvergetelijke reis. Deze leidde tot Yukon, het meest noordwestelijke gedeelte van Canada, tot het meest zuidwestelijke. In deze verbijsterende reis hebben we zoveel mensen gesproken en ontmoet. We hebben gezien en gevoeld wat West Canada heeft aan charme, karakter natuur en mensen.

Na dit hoogtepunt van mijn Canada avontuur heb ik na 7 maanden in dit land behoefte terug te keren naar Nederland met de wetenschap dat dit land voor mij meer bied dan wat er tot nu toe heb gezien. Wanneer, hoe en met wie ik zal terugkeren om hier voor nog onbepaalde tijd te gaan wonen is niet duidelijk. Maar ik voel wel voordat ik daar weg ging en nu achteraf dat Canada veel voor mij heeft betekent en dat het perspectieven bied voor de toekomst. Maar niet alleen een land als Canada is wat je beter leert kennen. Ook leer je ons kikkerlandje Nederland zien, zoals je er nog niet eerder naar gekeken hebt.

Groetjes,

Marcel Rispens

Renée werkte als serveerster in Bournemouth en beschrijft haar ervaringen!

Renée ging met het Work & Travel programma van Travel Active naar Engeland en werkte als serveerster in Bournemouth. Lees hier hoe zij dit ervaren heeft:

Na de middelbare school wist ik absoluut niet wat ik moest gaan doen, dus ben ik eens op internet gaan kijken naar de mogelijkheden die er waren om een tijdje naar het buitenland te gaan. Zo kwam ik bij Travel Active uit, en omdat Engeland mij wel aansprak heb ik voor Toeristisch Werk Engeland gekozen. Qua voorbereiding heb ik niet eens zo heel veel gedaan, ik heb alleen wat e-mail-contact gehad met een jongen die hetzelfde programma een aantal jaar geleden gevolgd heeft.

Ik werd geplaatst in het Heathlands hotel, en werkte als serveerster in het restaurant. Het is hard werken, vooral tijdens de kerstperiode, maar ook erg leuk. Natuurlijk vond ik het ook vervelend om om 6 uur op te moeten staan, maar ik was heel blij dat ik geen kamermeisje was. Dan werk je gemiddeld minder uren, dus heb je minder geld, en soms moet je echt smerige dingen opruimen. Dan is het toch echt beter om lastige gasten te woord te staan. Gemiddeld werkte ik in het restaurant zo'n dertig uur per week, en dat is genoeg. Je verdient net genoeg om van te leven en houdt ook nog tijd over voor andere dingen.

Maar werk was voor mij echt een bijzaak. Mijn leven draaide voornamelijk om mijn vrienden. Het huis waar ik geplaatst was door de organisatie was heel groot, er woonden sommige weken wel negentien internationale studenten. En met zoveel leeftijdgenoten samen wonen is vreselijk gezellig. We woonden vlakbij het strand en omdat het in september heel mooi weer was waren we daar dan ook regelmatig te vinden. En verder gingen we met z'n allen op stap en was het gewoon vreselijk leuk dat er altijd wel iemand thuis was om mee te praten.

Mijn laatste vier maanden woonde ik in een ander huis, met dertien anderen. In dezelfde straat waren nog twee huizen met studenten, waar we veel contact mee hadden. Met z'n allen op stap, huisfeestjes, dat soort dingen. Met mijn collega's was het contact ook goed, we gingen regelmatig met een groepje serveersters op stap, en ze kwamen ook op feestjes die er bij mij thuis gehouden werden. Maar de mensen met wie het het beste klikte waren voor mij toch altijd mijn huis- of kamergenoten.

Op dinsdag- en donderdagmiddag ging ik naar school, vier uurtjes per week. Ik zat in het hoogste van de vier niveau's en heb toch wel het idee dat ik er wat van heb opgestoken. Mede dankzij de school is mijn Engels beter dan toen ik kwam.

Ik heb heel veel vrienden gemaakt, vanuit heel Europa. Ik had echt niet gedacht dat er zoveel internationale studenten zouden zijn in Bournemouth, het is gewoon een gemeenschap op zich. Het is ook heel gemakkelijk om mensen te leren kennen en vrienden te maken, omdat iedereen alleen komt en dus openstaat voor anderen. Ongeveer iedere twee maanden is er bijna een totaal nieuwe groep mensen, dus ben ik regelmatig een paar dagen depressief geweest omdat de mensen die toch goede vrienden waren geworden weer naar hun eigen land vertrokken waren.

Voor mij was het echt vanaf moment één vreselijk leuk, zelfs het delen van mijn kamer en het gebrek aan privacy waren geen probleem, iets wat ik van te voren helemaal niet had gedacht. ‘Thuis' heb ik dan ook geen seconde gemist. Via e-mail bleef ik op de hoogte van wat mijn vrienden deden en ik belde één keer in de week met mijn ouders, en dat was genoeg.

Nu ik weer in Nederland ben mis ik het leven en de mensen in Bournemouth, ondanks dat ik hier mijn eigen vrienden en leven weer heb. Ik mis de spontaniteit daar en het is raar om opeens weer bij mijn ouders te wonen. Het is echt enorm wennen. Ik heb echt het idee dat Bournemouth nu mijn ‘thuis' is, zo erg heb ik het naar mijn zin gehad.

Nog tijdens mijn verblijf in Bournemouth ben ik twee keer naar Londen geweest om vrienden op te zoeken die ik tijdens de zomer in Bournemouth had leren kennen maar al weer weg waren gegaan. Daarnaast heb ik via e-mail nog contact met een aantal mensen, sms en bel ik met anderen en heb ik plannen om één van mijn ex-kamergenoten in Parijs te ontmoeten volgende maand.

Ik kan iedereen aanraden om dit ook te gaan doen, het is zo goed voor je zelfvertrouwen en zelfstandigheid. En je maakt vrienden van over de hele wereld, maar je moet er wel open voor staan. Gooi je er gewoon middenin en kom voor jezelf op, dan komt het allemaal goed. En omdat Nederlanders over het algemeen redelijk tot goed Engels spreken, is het helemaal niet zo moeilijk dat alles opeens in het Engels is. Het is mij in ieder geval ontzettend meegevallen.

Renée Brouwer